22 augustus 1989

De eerste dag bij onze Turkse gastheren.

Marijke is toch wel benieuwd waar Ops is en wordt daarop naar het damestoilet gebracht. Poule is ziek. Gigs en Gonzo verslapen zich en komen met een taxi naar de basis. Het eerste bereisde LCR flightje vliegt. Gigs kreeg de verantwoording van lead en Higgy deed de uitvoering.

‘s Middags gaan er een aantal mensen wat eerder terug naar het hotel. Om vijf uur worden de slapers die van hun dip trachten te bekomen gewekt door het lawaai van twee onzer F-16’s die over het hotel heen blèren. Die zijn dus meteen, waarschijnlijk nu met echt goeie koppijn, goed wakker. De avond verloopt een stuk rustiger dan gisteren.

Overigens is Yogi vandaag getrouwd. Grin heeft hem een foto aangeboden namens het squadron.

Na een dag of wat hebben we een leuk terras ontdekt aan het begin van het dorpje. En dus stappen wij als we terugkomen van de basis daar steeds al uit. Daar ontstaat op een gegeven moment de discussie over hoe je Aviano nou eigenlijk uitspreekt. Polio had namelijk Eevieeno opgeroepen, maar dat werd door de andere kant van het lijntje niet helemaal begrepen. De meningen blijven verdeeld.

‘s Avonds komen we er in de discotheek achter dat Kilroy en Poule nogal pedofiele neigingen hebben. Van die twee spant Poule toch wel de kroon. De ‘dames’ die hij ten dans vraagt zijn hoogstens een jaar of tien. Van ouderen moet hij blijkbaar niets hebben. Kilroy heeft ook een leuke dame ontdekt waarmee hij uitbundig staat te dansen. Helaas even later wordt ze door haar oom van de dansvloer geplukt.

Burp en Higgins gaan overnight naar Mürted. Onderweg daar naartoe zegt Burp tegen Higgy dat wie de eerste giraffe tegenkomt een kop koffie verdient. Dan is het een hele tijd stil totdat Higgy heel bereisd zegt ‘Maar er zitten hier toch helemaal geen giraffen?!’ Higgy moet overigens wel heel veel heimwee hebben naar zijn vriendin, want zelfs naar Mürted had hij een ingelijste foto van haar mee.

In het weekend gaan we met bijna iedereen naar Istanbul, ‘s Ochtends vertrekt er om 08.30 u (?!) een bus die kant uit. Gonzo, Gigs, Kilroy, Shippy en Piggy besluiten dat het veel bereisder is om eerst uit te slapen en dan ‘s middags met de veerboot te gaan. Dus zo gezegd zo gedaan.
Gonzo en Kilroy glippen al vroegtijdig de boot op om de beste plaatsen op het achterdek vast voor ons bezet te houden. Gonzo roept dan ook tegen iedereen die op onze plaatsen wil gaan zeggen iets van ‘toedeloe’ of zo, wat schijnt te betekenen dat ze bezet zijn. Zijn buurvrouw ligt dan ook constant in een deuk. Op het achterdek bevindt zich uiteraard ook een reling en er wordt besloten dat die reling aan het eind van de reis vol moet liggen met lege bierflesjes, wat ook aardig lukt. Op een gegeven moment moet de barbediende ergens anders bier gaan halen omdat we de hele koelkast al leeggedronken hebben.

We hebben overigens ook nog een verrassing mee voor Higgy. Poule kwam namelijk met een zeer teleurgestelde blik vertellen dat Higgy’s foto nog op zijn nachtkastje stond dus die hebben we maar voor hem meegenomen.

Eenmaal aangekomen in Istanbul nemen we met gevaar voor eigen leven een taxi richting hotel.

Higgy straalt helemaal als hij zijn foto krijgt. ‘s Avonds gaan we eten in het op een na duurste restaurant van Istanbul. (De duurste doen we niet omdat ze daar geen alcohol schenken). We eten daar heerlijk en goedkoop voor onze begrippen. Alleen onze HBBE zit natuurlijk weer te munken over de prijs. Na het eten gaan we naar een openlucht discotheek. Gonzo had al een heel lijstje met namen van goede discotheken verzameld. De entree is F125.00 en als HBBE dat hoort vertrekt hij meteen samen met Higgy terug richting hotel. (Door Gonzo is het duo reeds omgedoopt tot HBBEichelsheim).

In de disco is het zo gigantisch druk dat een plaats aan de bar er voor ons in eerste instantie niet in zit. Totdat er aan de andere kant van de bar een schietpartij plaatsvindt. Je kan dan ook precies zien wie de luchtmachters zijn want die liggen meteen plat op de grond, behalve dan onze dok en Gonzo, die steken natuurlijk nog met hun neuzen boven de bar uit om het geheel te kunnen volgen. 

Wanneer de schutter is afgevoerd kunnen we dus toch plaats nemen aan de bar. Waar een schietpartij al niet goed voor is! Als we midden in de nacht met de taxi teruggaan naar het hotel zijn Shippy, Gigs en Piggy er dus echt bijna geweest. Gigs zit naast de taxichauffeur, die een beetje zit te rommelen aan het dashboard. Er komt een bocht naar links aan waar een vrachtwagen in staat geparkeerd. Gigs geeft al een keer een schreeuw naar de chauffeur, maar deze reageert dus totaal niet. In de bewuste bocht kan Gigs gelukkig nog net een flinke ruk aan het stuur geven waardoor de vrachtwagen op een centimeter of 20 ontweken kan worden. De chauffeur grijnst alleen maar een beetje terwijl Gigs een reeks van Nederlandse scheldwoorden over hem heen gooit.

In het hotel drinken we ook nog wat biertjes. En als we eindelijk naar bed gaan hebben we nog een uurtje of twee om van onze bedden gebruik te maken. De volgende dag gaat iedereen de stad in.

Na wat te hebben rondgekeken komen Gonzo en de dokter met de mededeling een leuke boot te hebben gevonden die wel een rondvaart met ons kan maken. Wel weer met gevaar voor eigen leven. We gaan met een man of 17 met het bootje de Bosporus op. Er mag niet te hard op de boot gelopen worden daar je anders ergens onderin terecht komt. Erg gammel dus, maar wel heel leuk. Onderweg wordt er even aangelegd zodat Gonzo en de dok op zoek kunnen naar bier.
dan wordt de rondvaart weer voortgezet. Het lijkt wel een discoboot, er zit een gigantische installatie aan boord die waarschijnlijk meer waard is dan het hele bootje zelf. En ook deze tocht overleven we weer.

Je hebt hier in Turkije wel een zeer goede beschermengel nodig. ‘s Avonds gaan we met zijn allen met de boot terug naar Bandirma, waar we ‘s nachts terugkomen in het hotel. De volgende dag hebben we een soort van ‘feestje’ bij de Turken. Het stelt niet veel voor en na zo’n anderhalf uur worden we vriendelijk doch dringend verzocht weer te vertrekken. Het feest is alweer voorbij. ’s Avonds hebben we een beachparty. Die zouden we eigenlijk alleen maar houden als het feestje dat wij de volgende dag voor de Turken zouden geven niet door zou gaan, maar dat werd dus door ons aller commandant als extra feest aangemerkt. Dus wij toch met bbq ‘s e.d. naar het strand. En uiteraard een boel Turks vlees, dat net zo rook als Ezau wanneer hij nat is.
Voor de BBQ is er eerst nog een voetbalwedstrijd gespeeld tegen de turken. Die uiteraard door ons Nederlanders gewonnen wordt met 10-4. In het begin lijkt het alsof Higgy de supporters als doel aanziet, maar later scoort hij toch nog een paar doelpunten.

Na de beachparty belanden we weer in onze stam-discotheek.

De volgende dag (dinsdag) zouden Grin en Franklin komen om ook bij ons feestje aanwezig te kunnen zijn. Alle clearances zijn in orde.

Echter als ze al airborne zijn na een tussenlanding op Gioia del Colle worden ze door de Griekse verkeersleiding geweigerd en kunnen dus weer huiswaarts gaan. Voor het feestje hadden we dus de meegebrachte haring bedoeld, maar als we die uit de vriezer halen blijkt het toch wel een beetje verrot te zijn, maar ja dat viel ook wel te verwachten, ze hebben immers een paar uur lang in de brandende zon gestaan op de heenreis. Toch maar goed dat we die dokter toch maar niet in de travel pod gestopt hadden, dan was hij misschien ook wel bedorven.

Overdag maken we een soort van zalmsalade en een bowl met zeer veel alcohol. De turken vinden het toch wel erg lekker, maar ze worden er ook wel erg dronken van.

Burp houdt weer een van zijn gebruikelijke speeches terwijl hij zoals gewoonlijk ook hier op een tafel staat. De speech heeft dus ook weer de gebruikelijke lengte en Polio kan het dan ook niet laten om er doorheen te gaan brallen. Dit tot grote ergernis van Burp, die hem dan ook in aanwezigheid van de hele meute tot de orde roept. Er worden weer de nodige klompen uitgedeeld en nog een hele reeks andere ‘goodies’. Mr Sedat gaat met ons op de foto.

Marijke heeft het Turkse dansen al aardig onder de knie en geeft dan ook een demo. Na ons feestje spreken we met de turken af om te gaan eten in Erdek.
Wij vertrekken met de bus richting hotel.

Bij de hangar stapt Burp ‘even’ uit om de Friendship mannen op te vangen. Dat duurt echter nogal lang en dus houden we een biergevecht met het bier wat nog in de bus ligt. Iedereen is dan dus ook zeiknat van het bier. Dan besluiten we om de HBBE maar eens te pakken te nemen. Maar die komt even later weer heel bereisd de bus uit en gooit ons nat met… water! Het was een biergevecht hoor.

Als Burp terugkomt, is hij over ons gedrag niet echt te spreken. Hij is nogal kwaad en zegt dat hij er van baalt en dat hij al twee weken steeds op ons heeft moeten wachten. Wij dus ook kwaad om die opmerking. Bij aankomst in het hotel wordt dat dus afkoelen in zee, maar dan wel in uniform.

En dan is Burp dus echt helemaal over de rooie en dreigt met straffenformulieren etc. En dan is het dus oorlog. Nog na druipend op het terras drinken we nog wat en dan wachten we op de turken die met ons mee gaan eten. In het restaurant wordt weer gedanst op zijn Turks. De turken worden erg dronken van een soort van Turkse ouzo (ik ben de Turkse naam vergeten). Gonzo drinkt er net zoveel van als de turken, maar wordt er helemaal niet dronken van (de plantjes op tafel beginnen wel vreemde bewegingen te maken) . Burp is al helemaal gewend aan het zoenen van mannen en hij zoent ook vanavond weer heel wat af. Na het eten gaan er nog een stel naar de disco, waar een van de Turkse vliegers alle hoeken als slaapplaats uitprobeert.

De woensdag is een Turkse feestdag en dus kunnen wij die dag lekker doen wat we willen. Er gaat een bus naar een bergdorpje in de buurt. De anderen die niet met de bus mee zijn slapen uit en komen bij van hun dip.

En dan de terugreis. De dual kan niet mee terug en blijft op Bandirma staan. Hij moet de hangar in maar bij gebrek aan een trekker wordt hij er door een paar man ‘met de hand’ ingeduwd. Als de kisten weg zijn vertrekken ook de twee Friendship’s richting Nederland. Onderweg zit de ene helft te slapen en de andere helft is aan het kaarten. Karel heeft in Turkije al heel wat maaltijden kunnen betalen van het geld van Gigs en Gonzo. We landen op Soesterberg en gaan van daaruit met de bus terug naar Volkel.

Daar staan Grin en onze nieuwste aanwinst, Harm van Iddekinge, oftewel Stork, ons op te wachten bij de TD. Dan gaan er nog een paar man naar de Amerikanen om langzaam af te kicken. De volgende dag is de eerste dag dat Stork zal vliegen bij 306. Hij komt alleen niet opdagen ‘s ochtends en moet uit zijn bed worden gehaald. Goed begin!