19-23 maart 1984

Deze week staat in het kader van Els. Wie is Els

Het is een acroniem voor Emergency Landing Strip, een speciaal stuk Autobahn in West-Duitsland, vlakbij de vliegbasis Ahlhorn. Dit stuk weg wordt binnenkort voor het wegverkeer opengesteld, maar eerst wordt de NATO in de gelegenheid gesteld om vanaf deze highway strip te mogen oefenen.

De Koninklijke Luchtmacht is ook van de partij, basis testvlieger Thomas Bakker en Harry van Duren van het Ready Team maken als eerste een full-stop op de strip, kort gevolgd door een Leeuwarder F-16 en een tweetal F-5jes van 314.

Hoe ziet Els eruit? 2100 meter beton, 24 meter breed, een viaduct aan het begin en een tweetal parkeerplaatsen.

De Luftwaffe pakt de zaken groots aan en zet er een Tacan neer, een GCA, een toren, brandstoftrucks, luchtdoelgeschut, hekken, enz.

Hier volgt een “eye-witness” verslag van het ELS gebeuren, zoals gezien werd door Lub Gringhuis. Het geheel is enigszins “edited” en enkele onregelmatigheden in taalgebruik zijn vereffend.

28 maart 1984

De MFPU colonne vertrekt naar de vliegbasis Ahlhorn in Duitsland. De reisleider van de MT had dus gezegd, We slaan na de Woeste Hoeve rechtsaf en volgen dan de snelweg richting Deventer. Ger de Groot dacht echter slim te zijn door voor de Woeste Hoeve al rechtsaf te gaan en binnendoor naar Deventer te rijden. Krijgt dus tijdens de eerste koffiepauze dan ook gelijk een “Anschiss” van Ome Joop Waardenburg, die even later, met Peer Vossen achter het stuur, een extra rondje door Nordhorn toert.

29 maart 1984

Vandaag zetten we de flight op. Een klusje van een half uurtje. Daarna wachten, proberen Volkel te bellen via de militaire lijnen. Geen succes. Toen René Lapod het via de Bundespost met een Eilgespräch probeerde was het met een minuut gepiept. Er zouden geen missies komen, dus gingen we maar shoppen.

30 maart 1984

De eerste werkdag.
De eerste recce missie die we zouden moeten doen zou tegen de middag binnen komen. Het bleek ook nog het 500ste RF-16 uur van 306 te zijn, dus werd er gelijk een krans van film gemaakt met 500 uur erop. Stiekem enkele foto’s gemaakt van dit gedenkwaardige moment. De luchtfoto’s waren slecht vanwege het slechte weer.

Toen René Lapod bij de strip kwam vragen hoe laat de Volkel Friendship zou vertrekken, hoorde hij, om drie uur vanaf Oldenburg, terwijl iedereen bij ons dacht om half vijf vanaf Ahlhorn. Toen we dus ruim twintig minuten te laat op Oldenburg aankwamen stond het oude vertrouwde silhouet van de Friendship nog op het platform, Ome Joop boos.

2 april 1984

We vliegen terug naar Oldenburg samen met een groepje toeschouwers onder leiding van Henk de Waard, die het voor elkaar weet te krijgen dat de kist door vliegt naar Ahlhorn. Ook wij gaan naar Ahlhorn om wat op de strip te kunnen kijken, omdat dit de volgende dagen toch wel niet meer zal kunnen. Erg koud, en weinig kisten. We maken enkele afspraken met een Major en een Oberstleutnant van de Luftwaffe over het printen van 160 foto’s en om deze binnen één uur na TOT af te leveren. Ze knipogen elkaar veelbetekenend toe als ze zeggen dat als we de foto’s niet af krijgen we ze wel met de foto’s die met een RF-4 vanuit Leek worden gebracht mee kunnen geven.

3 april 1984

Gordijn open. Sneeuw, Regen, Mist, Viezigheid. Bah. Toch maar naar Ahlhorn waar zich herausstelte Kein Fliegen Heute. Dan maar weer shoppen.  

4 april 1984

Grosse General probe.
René Arns maakt zijn TOT, de Leckers zijn te laat, zodat René boven het target effe onder 2 RF-4’s door moest en het mikken op de tribune, dus danig in de knel kwam. De 70mm was raak maar op de 100mm was geen tribune te bekennen. Toch maar 160 plaatjes afgedrukt en ruimschoots binnen de tijd. Lub bracht ze met een politieauto (helaas ohne toeters und bellen) naar de infotent waar de Major (met recce aandelen) er al op stond te wachten. Hij keek echter wel wat zuur toen hij het 306 Squadronembleem met bijbehorende tekst op de foto’s ontdekte.

Schuift er iemand naast Lub en zegt: Das sind aber schöne Bilder, waarna Lub opmerkt: Die sind aber gar nicht so schön, dass kommt weil die RF-4 zu spät waren, deshalb musste unserer Pilot nach unten drücken und konnte nicht richtig zielen.

Hierna schoot het hem echter te binnen dat een gouden lauwerkransje met twee sterren wel eens een Generaal der Luftwaffe kon zijn, maar ja, het was toch al te laat.

5 april 1984

De grote dag met het uur der waarheid. Het weer was miezerig en iedereen twijfelde dan ook of het Überhaupt door zou gaan. En het ging door. René Arns was smack on time, echter op het moment dat hij het circuit (van Ahlhorn) in ging waren er twee A-10’s opposite met een take-off bezig, zodat hij een extra rondje moest draaien, daarna de landing, wij horen een groot lawaai en even later een RF-16 die een touch and go maakt, bijna iedereen schelden “daar gaat m’n tijd”.

De tweede keer ging alles goed en in no-time zat de film in de ontwikkelmachine. De tribune werd van de Versamat geknipt en in ijltempo begonnen Ger de Groot en Jan van Son de benodigde printjes te maken.
binnen een half uur gingen de deuren van de cabines open en kwamen ze met ruim 180 printjes tevoorschijn.

Ondertussen waren René Arns, Dirk Radstake en Harry van Duren bij de MFPU aangekomen om vandaar met de prints in de om vijf over vier bestelde politieauto’s naar de highway strip te rijden. Echter geen politie te zien. Lub pakte een combi en met zijn vieren ging het op weg naar de strip. Onderweg moesten enkele controleposten met Feldjäger overbluft worden door met de foto’s te zwaaien, maar dit lukte allemaal en we kwamen precies op schema bij de tribune met “high brass” aan.

René en Dirk deelden de printjes van de tribune uit, met als bonus een plaatje van een RF-16, uiteraard voorzien van squadron embleem en titeltje. Verbazing alom. De Recce Major (vermoedelijk van Leek) keek nog zuurder dan woensdag.

Toen Ome Joop Waardenburg ‘s avonds de resultaten van de geslaagde operatie vernam was zijn humeur, wat de dagen hiervoor op een zéér laag pitje stond, weer in één klap opperbest.