3e Detachement GOOSE BAY 12-27

Zaterdag 12 september 1987
Het begint met een lange rij voor de balie op Schiphol bij het inchecken, daarna hebben we uren niets gedaan, toen ingestapt in de Airbus en veel later vertrokken dan was gepland. Eerst hadden we technische problemen, daarna bleek dat nog niet alle vracht aan boord was. We zijn toch op tijd in Goose Bay geland. Inmiddels was al het bier op en diverse andere drankjes. De overdracht van het 2e detachement vond plaats in de hangar voor de Technische Dienst en Ops mocht de zaak overnemen buiten.

Iedereen eerst de kamers bekeken en daarna uitgebreid de “Flying Dutchman”, onze kroeg in barak 314, waar ze gelukkig genoeg bier hadden.

Zondag 13 september.

‘s-Morgens vertrok het 2e detachement en Ops had om 08.30 al een briefing omdat er open dag was met een vliegshow in de middag. Om 10.00 uur briefing voor iedereen, waar we ook de zuurstof, de schilder, de hydrazine enz. problemen moesten aanhoren.

T.g.v. de open dag werd ook een F-16 opgesteld en de “grote” baas vond dat er een vlieger bij moest staan. Iedereen solidair en de F-16 had de meeste piloten om het publiek enige uitleg te geven. En maximaal VROB-uren schrijven. Het is tenslotte werk. Het was een schitterende dag, Henri Schevers vloog zijn show en de 6000 mensen vonden het geweldig. ‘s Avonds werden diverse bars bezocht en vele video’s bekeken.

Maandag 14 september.

De briefing begon om 07.30 uur. Vliegers en vliegtuigen werden ingedeeld. Gelukkig was Ops zondags in het kantoor gaan kijken, ontdekte daar allerlei vreemde telefoons en andere apparatuur, zodat op deze maandag die dingen tenminste bekend waren. Het valt wel op dat bepaalde 312 vliegers echte kankeraars zijn. Jan Beekman zit in een schitterend hok met uitzicht op de startbaan. We proberen hem eruit te zetten, maar dat lukt niet. Hij wil volgend jaar in de oude verkeerstoren aan de overkant van het veld.

Rustige avond, de magnetronchecklist is gemaakt v.w.b. de pizza’s. Vanaf nu ontplofte pizza’s in de huiskamer.

Dinsdag 15 september.

Iedereen begint weer om 07.30 uur. Het weer is zo slecht dat er niet gevlogen wordt. Dirk, Atze en Marijke gaan in Dirks auto (de Kolonel moest lopen) de buurt verkennen en gaven regelmatig PIREPS door, die zeer laconiek op Ops werden ontvangen.

‘s Avonds met een stel eten in het steakhouse TRICHDEE’S, waar alle cocktails gecheckt werden, de rest van de meute werd geïntroduceerd in het “crutten”.

Uitleg van dit spel kan verkregen worden bij Dirk, Atze en Ruud.

Woensdag 16 september.

Vanaf vandaag kunnen de vliegers die de 2e wave vliegen, uitslapen. Dus geen VROB-uren.

Ype Dokter (de NAV-man van 312) en Martin hebben noord en zuid kaarten moeten maken, die Ype voor 1 Canadese dollar verkoopt, tot stomme verbazing van de Kolonel die uiteraard niet was verteld dat dit een grapje was. We hebben een record bereikt, 30 sorties gevlogen vandaag.

‘s Avonds in de Officiers mess een steak-avond, georganiseerd door de Duitsers. Steaks te weinig, dus de Nederlanders eten weer pizza. Heel gezellige boel, Dirk sluit de mess af.

Donderdag 17 september.

Niet gevlogen, wederom slecht weer. Excursies naar de SAR, zeer interessant. Overgebleven lunchpakketten worden gekannibaliseerd en in de koelkast van de huiskamer bewaard voor de gelukkige uitslapers van de volgende dag. In de Korporaalsmess, de Canook disco, komt men er achter dat Elt staat voor Master Corporal, de “Lt” schrijft Sergeanten in.

Vrijdag 18 september.

Mooi weer en we vliegen 28 sorties. Ruud begint er vermoeid uit te zien, baalt ervan dat hij iedere keer die kelder in meet om zijn vliegspullen te halen. Het is trouwens ideaal dat je helemaal van de eetzaal via die oude gang onder de grond naar de hangar kunt lopen. Jake heeft gelijk. Je leeft als een mol onder de grond. De Engelsen geven een feestje in de Off Mess, waar ze voor het eerst sinds tijden weer mochten komen. Nadat verschillende plafondplaten naar beneden waren gekomen, werden de “heren” vriendelijk verzocht op te hoepelen en niet meer terug te komen. De Nederlanders waren solidair en vertrokken ook, waarna een long en tiring night volgde in de MAC.

Zaterdag 19 september.

Vandaag 23 sorties gevlogen. De Engelsen hebben een of andere feestdag en hebben enkele vliegers uitgenodigd voor de receptie. Overhemd met das. Dan moet je als Nederlander natuurlijk geen colbert aantrekken. Overhemd met das is overhemd met das.

Ed van Kleef wordt geïnstrueerd dat hij in de MAC dubbele drankjes moet bestellen, dus 2 bieren en/of dubbele cocktails. Dat scheelt in de rij staan, Ed heeft zijn les goed geleerd en heeft in een donker hoekje een hele voorraad verstopt.

Zondag 20 september.

Eindelijk een vrije dag, voor iedereen. Ja, behalve voor een man of 15 van de TD die nog aan een kist moesten sleutelen.

Atze dacht eindelijk te kunnen uitslapen, maar hij had zich ingeschreven voor een kanotocht, daarover straks meer, en vertrok om half 9 van de basis in gezelschap van Dirk en nog een stuk of 1 0 anderen. Ruud bleef die dag op het veld om zijn sollicitatiebrief naar de KLM te schrijven en kwam aan Marijke vragen wat zijn laatste vliegerkeuringsdatum op Soesterberg was. Hij dacht dat hij niet het goede antwoord kreeg.

Marijke ging met Martin en 312 figuren vliegen in een Beaver. Het was schitterend weer en al snel werden de kanoënde mannen gevonden, die dolenthousiast (nog) naar hen zwaaiden. De Beaver (watervliegtuig) had een lange taxibaan over de baai en men was al bang voor een “water-abort”

De rest van het detachement was met allerlei voertuigen de omgeving bekijken. ‘s Middags nog een paar man met een snelle speedboot naar de Muskrat watervallen,

50 km. per uur. Is toch koud zonder jas, he Body (real Dutch Man) Low profile nacht.

Hier volgt de story over het kanoën. Samen met nog 9 anderen trokken Burp en Liner de stoute schoenen aan, gingen op weg om een tocht van 25 km. per kano over de Goose River te maken. Met boten, zwemvesten, waterdichte plastic zakken en lunchpakketten vertrokken zij met 2 six packs via zandpaden die deden denken aan de Camel trophy naar de rivier. Nadat de boten te water waren gelaten begon de tocht stroomafwaarts over een rustig stromende Goose river. Omstreeks 12 uur werd een lunchstop gemaakt en kregen ze bezoek van een Beaver, wat voor Burp een reden was zijn flares uit te testen. Na de lunch werden de kano’s weer te water gelaten om de tocht voort te zetten. Na 500 m. maakte de rivier een scherpe bocht naar rechts en Liner ontdekte op de kaart wat vage streepjes in de rivier. “Hier zouden wel eens rapids kunnen zijn”, riep hij naar de andere kano’s waarop deze gekscherend opmerkten dat het verval wel 6 meter was. Bij de bocht aangekomen stond Evert, de sportinstructeur en begeleider die in zijn kajak vooruit was gegaan, driftig met zijn armen te zwaaien en riep: “Links houden, links houden”.

Niet gehinderd door enige kennis van kanovaren was dat al een probleem, maar bij de aanblik van de stroomversnellingen en draaikolken die na de bocht verschenen klonk al snel de uitroep: “Oh shit”. De ontmoeting met de eerste draaikolk resulteerde in een boot half vol water. Krampachtig probeerden de inzittenden hun evenwicht te bewaren en door te peddelen. Even werd nog aan hozen gedacht maar toen de tweede kolk de kano tot de boorden vulde, speelde alleen nog maar survival. Bij de derde kolk waren de kano’s met inzittenden geheel onder water. Sommigen realiseerden zich niet dat peddelen overbodig was geworden (fixation?). Al snel lag iedereen naast de kano, zich vastklampend aan de boten, coolboxen en alles wat maar drijven kon. De rivier was bezaaid met lunchboxen, bierblikjes, zwemvesten (het was zo rustig, die konden wel uit) kano’s, plastic zakken en hoofden. Het bleek onmogelijk de eerste honderd meter aan land te komen vanwege de stroming. Maar toen dat eenmaal gelukt was, brak algemene hilariteit uit. Natte spullen werden te drogen gehangen en twee kano’s voeren de oevers af om de her en der verspreide zaken bij elkaar te halen. Een meevarende Canadees zorgde voor een warme en koude grog voor iedereen, zodat de stemming optimaal bleef. Uiteindelijk bleek er alleen een jack en twee T-shirts vermist te zijn en was een camera vol water gelopen. Na wat opgedroogd te zijn werd de tocht weer voortgezet zonder verdere avonturen. Gedurende het restant van de tocht kon wel gekoeld bier worden gedronken, wat we overal tegenkwamen (check bier at 2 o’clock). Na te zijn begonnen met een achterstand van 300 meter, kwam de kano van Burp en Liner door pure wilskracht en doorzettingsvermogen toch als eerste bij het eindpunt aan waarmee de eer van 306 hooggehouden werd. Alles bij elkaar een unieke ervaring die niemand had willen missen.