Dagboek 1964
Over de maand januari 1964 valt heel erg weinig te vertellen. 
was praktisch geen activiteit op het squadron, behalve dat er veel gekaart werd en nog veel meer Intell briefings werden gehouden.
De kistensituatie was nog steeds dusdanig dat er amper gevlogen werd. Alleen het T-bird programma draaide op volle toeren ondanks de mist (TW-Rome-Chaumont-TW-5 uur).
In de tweede helft van de maand zag je echter ook af en toe weer eens een 104 uit taxiën (en niet alleen om te kompas-swingen).
Helaas, van de weinig kisten, die airborne kwamen, vloog er ook nog een in brand. Voor de dagbladpers was het een hele sensatie dat de vlieger, Kapt. M. Jansen, hem brandend en wel aan de grond zette. De spontane dankbetuigingen van de gemeenten Enschede en Hengelo bleven dan ook niet uit. In ieder geval: de publiciteit was enorm. Zelfs het veel besproken VARA TV programma “Zo is het….” wijdde er een paar woordjes aan.
Woensdag 12 februari 1964
De eerste bomb trails met de 104. Een zeer heugelijk feit. Er zouden 
twee oefenbommetjes op de Vliehors worden afgegooid. Elt. Klijn was de vlieger die dit mocht proberen. Alles verliep normaal. De eerste bom viel keurig op het eiland, nauwkeurig in zijn gedragingen gevolgd door 2 camera’s en een paar opticals. De tweede bom echter, was niet los te krijgen. Zelfs 5G’s vermochten niet, dat ding van het vliegtuig los te rukken.
De vlieger besloot toen maar heel voorzichtig te gaan landen. Wie schetste echter zijn verbazing toen hij in het dispersal terugkwam, zonder bom. Het raadsel was echter snel opgelost want even later kwam er een telefoontje uit de stad dat “er iets uit een vliegtuig gevallen was dat rookte”. Bijgaand krantenknipsel vermeldt hoe de bom in Glanerbrug terechtkwam. Dit bericht verscheen de volgende dag in de krant. Aardig was in dit verband het grote krantenartikel over de schade door strijdkrachten aangericht.
Op maandag 17 februari werd een grote briefing over de F-104 door Lockheed testvliegers gehouden. Alle systemen en vliegeigenschappen werden behandeld. Tot slot volgde dan nog een filmpje dat alle goede eigenschappen bijzonder mooi deed uitkomen. Op het squadron was verder weinig activiteit want ’s morgens had het geijzeld en de rest van de dag viel er een flink pak sneeuw.
Voor 6 maart was er weer een 
crewroom feest georganiseerd. De grote tent, die doorgaans tegen de buitendeur van de crewroom werd aangeplakt was nu weggelaten. Het geheel werd daardoor iets kleiner en gezelliger. De saté, want het was een saté-feestje werd in de gang gebakken. Het was een heel gezellige avond en gezien het tijdstip waarop de laatste gasten naar huis gingen, bijzonder geslaagd. Dat er meer van deze feestjes moesten komen, daar was iedereen het mee eens.
De maand maart was tevens de maand van het afscheid van major Jackson. Major Jackson, een bij alle geziene figuur van de USAF die als adviseur van de MAAG in Den Haag bij ons vloog. Nu gaat hij echter terug naar de States waar een functie in het Pentagon hem wacht. De laatste avond dat hij op het squadron was, gaf hij een biertje weg, dat ontzettend gezellig was en bijgevolg enorm in de smaak viel.
Het heeft lang geduurd. In feite meer dan 10 jaar, voordat 306 geen vrijgezellen meer onder zijn leden telde. Maar nu is het dan zover. De laatste, zie zijn trouwkaart hierboven, heeft op 28 maart zijn versleten vrijgezellenpak op de hoop gegooid en dit verwisselt voor een nieuw huwelijks kostuum.
Eind april kwam onze nieuwe commandant de kapitein Gijsen terug uit de States. De eerste avond dat hij op het squadron kwam was er natuurlijk gelijk een pilsje om dit heugelijke feit te vieren.
Maar alvorens hij zijn nieuwe functie van commandant ging vervullen had hij eerst een paar weken verdiende vakantie voor de boeg. Hierna zal zijn moeilijke taak pas goed beginnen.
De vlieger vijfkamp van 11 tot 15 mei was voor het Sqn. niet zo’n groot succes, want onze sportlieden, de Tlt. Vierdag en Groeneveld wisten voor het sqn. slechts de poedelprijs in de wacht te slepen. Ondanks alles was het een zeer geslaagde week en bijgevolg waren er een paar dagen later enkele vrijwilligers voor het volgend jaar.
Op 22 mei begaf het squadron zich 
naar een onbewoond eiland in de Stille Zuidzee om aldaar met wijn en mooie vrouwen feest te vieren. Er waren enkele zeer origineel aangeklede zeelieden en vrouwen, compleet met degen, hula-hula rokjes en pruiken. Voor de afwisseling was de drank deze keer gratis zodat die dan ook rijkelijk vloeide. De saté, gebakken in een tropische hitte smaakte ook uitzonderlijk goed, dit mede door het feit dat er enorm veel werk aan was besteed. Om 3 uur waren er nog slechts zo weinig mensen, dat het feest als afgelopen kon worden beschouwd.
Op donderdag 4 juni werd de vliegbasis Twenthe jarenlang een CLV basis door de Commandant CDT. de generaal Cox overgedragen aan het CTL. Deze overdracht had ’s morgens plaats. 306 paradeerde natuurlijk mee met de luchtparade. Na afloop van het officieel gedeelte was er in de mess nog een gezellig borreltje. En hiermee was het CTL weer met een basis uitgebreid. Houwen zo.
Op 11 juni werd door General Electric meegedeeld dat er 1.000.000 vlieguren met de J-79 waren gemaakt. Dit was natuurlijk een pilsje waard. Aangeboden door General Electric en bezocht door 306, conversie en nog een hele boel genodigden, stond iedereen die warme middag te dringen aan de tap, om zoveel mogelijk koel vocht naar binnen te krijgen. Tevens werden bij die gelegenheid weer de bekende Lockheed diploma’s uitgereikt.
Tot grote verbazing van iedereen 
kwam de MFPS ook nog eens in het nieuws. Ze hadden namelijk voor het eerst sinds de plaatsing op Twenthe veel, héél veel werk verzet te verzetten in een paar dagen tijd. Er werd zelfs prestatie verlof voor gevraagd en verleend.
Op 18 juni werd er niet gevlogen omdat er aan de baan gewerkt moest worden.
Er werd daarom een excursie georganiseerd naar het Nike-site Rheine-Bentlage. Nadat er eerst wat moeilijkheden omtrent de toestemming van CLS waren geweest, gingen we dan toch tegen half tien op pad.
In Rheine werden we ontvangen door de Kapt. Petersen met koffie en gebak, waarna hij in een korte briefing alles over de inzet van de Hercules vertelde. Hierna volgde een rondleiding over de lauching area en het radargedeelte. Na de lunch, die voortreffelijk verzorgd was, gingen we weer terug naar de basis waar de dag met een toepje besloten werd.
Op 3 juni trad 306 weer in licht door
met één 104 deel te nemen aan de “Open Dag” op de vliegbasis Eindhoven, Lt. Vierdag vloog de krat en heeft niet nagelaten grote indruk te maken op de toeschouwers.
7 juli 1964.De eerste fototrails met de nieuwe camera’s zijn begonnen. Weliswaar mislukte de eerste film door onbekende redenen. Edoch de tweede was van enorm goede kwaliteit. En de derde film die de volgende dag werd verschoten was ook goed. Het lijkt er nu dus op dat 306 binnenkort weer eens echt zijn oude taak, het fotograferen van ‘s lands mooie plekken, zal kunnen hervatten.
Op 10 juli vereerde ZKH Prins Bernhard de vliegbasis Twenthe met een kort bezoek van slechts een goede 3 kwartier. Helaas kregen slecht enkele vliegers van het squadron de gelegenheid met zijne Koninklijke Hoogheid te spreken. Nadat hij weer vertrokken was werd er in de crewroom een pilsje gedronken waarbij de gebeurtenissen van de laatste tijd besproken werden.
Vrijdag 31 juli was voor de A.O.O. J. Musters de laatste dag van zijn plaatsing bij het Squadron. Hierna gaat hij naar Wing Intell. De avond ervoor gaf hij een kratje weg en werd hem het afscheidscadeautje aangeboden. Van zijn kant bood hij aan het squadron een persoonlijke trofee van Royal Flush aan, als dank voor de mooie tijd die hij bij 306 gehad had.
Na afloop van het pilsje werd zijn huis nog “even” bezocht waarvan het gevolg was dat er enkele heren met behoorlijke kegels rondliepen de volgende dag.
Jan, het allerbeste in je nieuwe job en we hopen je nog veel op het squadron te zien verschijnen.
Dinsdag 29 september 1964.
Voor het eerst sinds lange tijd was er weer een pilsje op het squadron. Ditmaal mede ter gelegenheid van de geboorten van enkele baby’s. De maand september trouwens was voor 306 een enorme “baby-maand”. Er werden er maar liefst 7 geboren, waarvan 4 onder de vliegers, (waar blijft die stand-by?). In het RK Ziekenhuis te Enschede was op de kraamafdeling zelfs een 306 kamer.
Op de vooravond van het jaarlijkse Squadronfeest, dat ditmaal ter gelegenheid van het 11 jarig bestaan op 2 oktober in café restaurant “De Vluchte” in Enschede, werd gehouden, kwamen de plannen voor de dag voor de verbouwing van de crewroom. Initiatiefnemer was de Sergeant H. Wilbrink, die nadat hij in het kort de plannen had medegedeeld, om geld kwam bedelen.
Afijn, het geld kwam er en zo was dan na twee weken van hard en veel werk de crewroom herschapen in iets dat “een bar in Enschede” had kunnen zijn.
De aangebrachte veranderingen zijn inderdaad ingrijpend geweest en in plaats van een koud, leeg, ongezellig en on smaakvol interieur is het nu een warm aandoend, intiem en gezellig geheel geworden, compleet met lage zoldering, indirecte verlichting en een “natuurstenen” lambrisering.
Een 
opmerking nog over het bovengenoemde squadronfeest; het was heel gezellig en leuk de muziek was iets te hard en, naar ik uit zeer vertrouwende bron heb vernomen. De tap was om twee uur al gesloten. Misschien dat dit een tip is voor het squadronclub bestuur voor het feest in 1965.
Tussen haakjes: voor iedereen die het nog niet weet, het volgende crewroom feest is op 30 oktober.
19 oktober kwam een gloednieuwe majoor zich aandienen in de crewroom. Majoor J. Gijsen, die per 19-10-1964 was bevorderd. Van harte proficiat, majoor. ’s Morgens bood de Kapt. Adriaens hem namens het squadron een king size pet aan als bijdrage in de kosten, die hij de laatste tijd om en op het sqn. had gehad. ’s Avonds was er uiteraard een pilsje.
Er is in deze periode trouwens nog een bevordering geweest. Sgt. Mulder, kwam na 3 maanden OROV terug als vaandrig en gaat nu een klinkende carrière als officier bij de KLu tegemoet. Tijdens zijn roodborst periode had hij zich al laten verleiden tot het weggeven van een kratje pils. Dat doet hij uiteraard natuurlijk na zijn bevordering weer.
Op vrijdag 30 okt. werd de vernieuwde crewroom ingewijd. Het feestje begon heel rustig met veel gepraat aan de bar,
totdat een sneeuwbaldans werd ingezet, waarna de sfeer direct veel feestelijker werd
Voor de afwisseling was er ditmaal geen saté, maar knoflookbroodjes, bitterballen. Tegen middernacht werd er een enorm koud buffet opgevoerd en iedereen die na al die snacks nog steeds honger had, kon zich hieraan te goed doen. Na ditmaal bleef iedereen nog doordrinken, eten en dansen, totdat tegen 4 uur de laatste gasten vertrokken.
‘s Morgens werd alles opgeruimd en toen bleek dat ook ditmaal de schade beperkt was gebleven tot enkele gebroken glazen.
Tijdens de eerste week van november kwam de filmviewer voor de nieuwe camera’s op Intell. Tegelijkertijd werden de eerste films verschoten, echter alleen maar om de MFPS gelegenheid te geven tot experimenteren met hun nieuwe ontwikkelaars en de Ficher ontwikkelmachine.
Op een van de eerste films stond het kasteel Drakensteijn van Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Beatrix deze werd op 4-11-1964 in een fotoalbum aan de Prinses aangeboden.
Woensdag 4 november 1964.
Bezoek van H.K.H Prinses Beatrix. Om kwart voor tien ‘s morgens kwam de Koninklijke Friendship uit de mist zakken en maakte een keurige landing. Bij het ontvangstcomité waren o.a. Kolonel van Loggem en Majoor Gijzen. Geëscorteerd door LBK op ronkende motoren ging het gezelschap naar het hoofdgebouw waar de kolonel een uiteenzetting gaf over de gang van zaken op de vliegbasis. Hierna volgden nog enkele briefings, waarin ook onze Commandant een praatje hield over luchtfotografie in het algemeen en de taak van 306 in het bijzonder. Na bezichtiging van een camera-rek en het drinken van een kopje koffie ging het in snelle vaart naar het Zuidkamp waar de MTU werd bezocht.
De lunch werd genoten in de Officiers Mess waar van de vliegers de Lt. Smit aanwezig was. Om twee uur ‘s middags zou een formatie van 2 F-104’s laag en hard langs de Prinses, die bij de baan stond, komen, maar door het slechte weer werd deze formatie alleen gehoord. (Ze waren vlak langs Hengelo gevlogen) De foto-run die van het gezelschap werd gemaakt, werd supersnel ontwikkeld maar het was niet veel bijzonders doordat, door onbekendheid met de apparatuur, er alleen de baan op stond. De simulator was het volgende programmapunt en hierna werden in de crewroom de verschillende diensthoofden aan HKH voorgesteld. Het Squadron werd bezichtigd, waarbij voor deskundig uitleg was gezorgd. Tot slot van het bezoek werd de Prinses een fotoalbum aangeboden waarin o.a. alle foto’s die die dag gemaakt waren instonden.
Op donderdag 12 november was er een pilsje georganiseerd voor de vliegers en TD. Dit was tevens een afscheidsdrankje voor de Kapt. Sakkers, die naar het “Kremlin” gaat. De Majoor Gijsen en de Kapt. van Leeuwen en Vierdag droegen ook hun steentje bij door eveneens een krat weg te geven.
Er waren (gelukkig) voldoende snacks zodat iedereen naar hartenlust kon eten. Het was echter jammer dat dit keer het feestje uiteenviel in 4 groepen nl. vliegers, crewchiefs, MFPS en administratie.
Niettemin duurde het tot 11 uur voordat de rust weer keerde in de lijncantine.
Op 4 december bracht St. Nicolaas een onverwacht bezoek aan het squadron. Terwijl iedereen in de hangar stond aangetreden en luisterde naar de toespraak van de Commandant, kwam hij drijfnat op een trekker uit de stromende regen binnenrijden. Het bewijs, dat hij de enige echte was werd geleverd doordat hij zwart en Piet wit was.
Verschillende Squadronleden moesten op het matje komen en werden “geleld” door de goede Sint. Na een half uur vertrokken Sint en Piet weer, niet naar Spanje maar naar de douche waar ze even later als Elt. Duijn en Lt. Groeneveld uitstapten. In de lijncantine werd nog een pilsje gedronken en hiermee vertrok iedereen naar huis om daar het St. Nicolaasfeest in gepaste stemming te vieren.
Overste Hansen kwam op 16 december persoonlijk de Vliegveiligheid trofee aan 306 uitreiken voor een heel jaar vliegen zonder vermijdbare ongevallen. Na een korte toespraak van de overste kreeg de majoor de trofee met de belofte dat de RF-84F binnenkort door de RF-104G zou worden vervangen.
‘s Avonds in de mess werd dit feit gevierd en er was natuurlijk veel gratis bier.
Lt. Koot nam op 22 december afscheid van het Sqn. en ging naar de VIO. De drankverloting zoals die en enkele weken tevoren al was aangekondigd, begon om half zeven.
De 1e prijzen waren er snel uit en iedereen begon weer met een gerust hart aan de pils, al of niet opgewonden over het feit dat hij (n)iets gewonnen had.