Op 26 januari viel het afscheid van 3 Duitse Intell militairen, die reeds enkele jaren bij het squadron waren gedetacheerd. Er werd tevens een pilsje gedronken vanwege de bevordering tot tweede luitenant van vaandrig Mulder en omdat Elt. Zandbergen, die enkele weken daarvoor bij het sqn. was gekomen, een huis in de stad had.

Het nieuwe jaar was aldus begonnen. De volgende, zij het een tijdelijke, overplaatsing was die van de Commandant, majoor Gijsen. Hij ging op 8 feb. voor 4 maanden naar de Hoofdofficieren cursus. Het commando wordt die gedurende die tijd waargenomen door de kapt. Adriaens terwijl Ops wordt gedraaid door kapt. W. de Jong.

De maand februari is de maand van de Carnaval. Ook bij 306 werd al vroeg met de voorbereiding begonnen. Er was besloten de crewroom in een stal te veranderen. Lt. Smith die in de omgeving van Twenthe nogal bekend is zou voor de nodige attributen zorgen. En die kwamen dan ook! Wagenwielen, zadels, strobalen en zelfs varkensblazen. Edoch, geen Carnavalsfeest is compleet zonder muziek, speciaal hiervoor werd deze “geïmporteerd” uit een café in Enschede en uit Limburg. Het kon dus niet missen.

Tot het vergroten van de feestvreugde waren behalve de 306 leden ook de Conversie en de doctoren uitgenodigd. Hoe het feest zelf verliep behoeft eigenlijk niet verteld te worden. Iedereen was verkleed en stond maar wat gek te doen en te drinken en zo. Dit alles duurde net zo lang totdat iedereen er genoeg van had, en dat was pas vroeg in de morgen, waarna de moeilijke weg terug naar huis gereden werd.

Foto rechtsboven: Op 12 feb. ontvangt de 306 Conversievlucht uit handen van de C-CTL een tevredenheidsbetuiging.

Er zijn mensen die altijd geluk hebben. Ditmaal was het de Lt. de Raadt die op 22 feb. het squadron kwam aanvullen. Nog een maand later kregen we er weer een nieuw gezicht bij, de vaandrig Wenke die adjudant IJska, de Lt. Adj. van de commandant kwam vervangen. Adjudant IJska was overgeplaatst naar de Geleide Wapens in Duitsland. Bij de gebruikelijke afscheidswoorden voor de Adjudant was tevens het welkom voor de nieuwe, Vdg. H. Wenke. Na het officiële gedeelte begon iedereen maar weer snel aan het pils, een warme dag en iedereen had een ontzettende dorst.

Nauwelijks twee weken later, op 24 maart werd kapt. R. Vierdag overgeplaatst naar de V.I.D. Weliswaar niet voor lang. Hij gaat voor een half jaar naar Woensdrecht en daarna gaat hij naar de conversie om zich daar verdienstelijk te maken bij het uitchecken van nieuwe vliegers en het standaardiseren van oudere. Het gebruikelijke pils was ook nu weer veel te snel op.

April 1965

Het was allang duidelijk dat de baan op Twenthe niet helemaal voldeed aan de eisen zoals gesteld door de 104. Vandaar dat door BDL besloten werd deze van een nieuwe bovenlaag te voorzien. Omdat dit een werk is dat niet in enkele dagen kan gebeuren werden zowel het 306 Sqn. als de Conversie tijdelijk gedetacheerd naar resp. Volkel en Leeuwarden.

De voorbereidingen voor deze grote verhuizing begonnen dan ook al vrij vroeg. Als organisatoren werden door de Squadroncommandant aangewezen: Elt. van Ginhil T.O, Elt. van Hulst Intell en Tlt. Mulder Ops.

Dankzij hun werk verliep de move die op 26 april begon bijzonder soepel.

In een grote karavaan vrachtwagens werd de hele inventaris van het squadron naar Volkel gereden. De vliegtuigen waren reeds eerder voor het grootste deel overgevlogen.

Na de aankomst op Volkel bleek de huisvesting van Ops, de kleedhokken en de crewroom te bestaan uit de oude 312 keten, compleet met gaten in de vloeren en verrotte plekken in de “houten” muren. Nadat echter nieuw zeil op de grond lag en gordijntjes voor de ramen hingen zag het er al een stuk beter uit. Reeds snel verschenen ook al de “Playmate’s of the month” aan de wanden.

Het bleek reeds de eerste nacht dat we niet alleen waren in onze nieuwe behuizing. Boven op de vliering huisde blijkbaar een familie knaagdieren en in het bos vlak achter het squadron werd een kippenhok met twee zeer slecht verzorgde kippen gevonden. Of deze twee beesten nog eieren leggen weet niemand.

De geruchten gaan echter, dat ze het wel doen.

Tussen alle drukte van de verhuizing viel er ook nog een afscheid te vieren. De Elt. H. Klijn verliet op 30 april de dienst en gaat in het burgerleven een vliegbaantje zoeken. Op zijn afscheidspilsje dat nog op Twenthe is gehouden sprak hij zijn laatste woordje en omdat niet iedereen aanwezig was besloot hij nog een avondje te geven bij Kapt. van Leeuwen thuis, waar de drank rijkelijk vloeide en de Bar-B-Q uitzonderlijk goed smaakte ondanks het feit dat het vrij fris werd in de tuin, vroeger in de ochtend.

Royal Flush.

De grote competitie tussen de verkenningssquadrons van de NATO, waar iedereen moet bewijzen wat hij waard is werd dit jaar gehouden op 18, 19 en 20 mei.

306 Squadron zou voor het eerst met de Starfighter deelnemen om iedereen te bewijzen dat, ondanks de sluimerperiode van de afgelopen anderhalf jaar, het volledig voor zijn taak berekend was.

Reeds tijdens de warm-up periode was gebleken dat alles bijzonder soepel liep. De coördinatie tussen Ops, lijn en Intell bleek bijzonder goed te lopen en de eigenlijke competitie werd dan ook bijzonder optimistisch tegemoet gezien.

Door de briefings van de Elt. Faas, die de grote man bij Royal Flush was, was iedereen bijzonder goed op de hoogte van alles wat te gebeuren stond.

Op 17 mei kwamen de scheidsrechters aan; 3 Canadezen en 1 Fransman (le Commandant). Diezelfde avond kwamen ook de targets binnen. Ze lagen praktisch allemaal in de Ardennen en Noord-Frankrijk.

De volgende morgen startten de eerste kisten al vroeg. Het weer in de doelgebieden was marginaal en er waren verschillende targets bij die alleen dankzij de radar gemaakt konden worden.

Later op de dag klaarde het weer echter op en er konden die dag 25 sorties a 3 targets gevlogen worden, en dat met 6 kisten zonder één abort.

Dinsdag werden er weer 24 sorties geplanned, die allemaal op één na airborne kwamen.

De laatste dag werden de laatste 6 Royal Flush missies gevlogen en de eerste resultaten leken vrij goed.

Van de ruim 150 targets waren er in totaal slechts 9 die, grotendeels door slecht weer de eerste dag, niet voldoende gecoverd waren. Een zéér goed resultaat dus, boven de verwachting van ongetwijfeld velen.

Die middag was er om vier uur pils in de lijncantine voor iedereen van het Squadron, de scheidsrechters en niet te vergeten de verkeersleiding van Volkel die ervoor gezorgd had dat, ondanks het ontzettend drukke vliegverkeer, alle sorties precies op tijd konden starten.

’s Avonds in de mess gaven de vertegenwoordigers van de R.C.A.F en de F.A.F de nodige hoeveelheid whisky weg om daar ook weer de stemming tot grote hoogten te doen opvoeren. De avond werd waardig afgesloten en in stijl besloten met een bezoek aan Moeke.

De week die met 14 juni begon was bijzonder rustig. 5 man van het squadron waren voor rotatie naar Noorwegen, 2 man naar de vliegervijfkamp, 4 man met verlof, 1 man ziek en de commandant op het H.O.C.

Het kwam erop neer dat alleen de Ops officier en de stand-by ploeg aanwezig waren.

Het verblijf in Bodo was voor iedereen die erbij betrokken was bijzonder plezierig. Namen zoals Phønix, Südvester en Gustave Moe zullen bij iedereen wel lang in de herinnering blijven. Buiten de technische dienst gingen in de eerste week van de vliegers: Kapt. Adriaens, Kapt. van Leeuwen, Lt. Heijboer, Lt. de Raadt, Sgt. Wilbrink.

Van Intell gingen bovendien Lt. van Hulst en van de verkeerleiding de Lt. Priebee. Toen een week later de aflossing kwam, waren de Kapt. van Leeuwen en Lt. Heijboer, zodanig ingespeeld dat ze overal enorm goed thuis waren.

Die woensdag was het midzomerfeest. Een enorm succes en reuze gezellig. Er was zelfs iemand die in het water viel, en later vertelde dat hij Noors en de Noren Nederlands met hem hadden gepraat.

Donderdagmiddag was er een interland voetbalwedstrijd, Nederland-Noorwegen. De uitslag valt niet moeilijk te raden, 4-2 voor 306 squadron. Dit was uiteraard aan ons superieure spel te danken.

’s Avonds was het afscheidsfeest in de onderofficiers mess. Na het gebruikelijke officiële gedeelte waarbij iedereen een polar passpoort uitgereikt kreeg, begon het goed. Helaas, de bierestafette verloren we. En hoe.

Dat we ook nog iets anders gedaan hebben dan feesten blijkt uit de logboeken; totaal werden er 100 uur gevlogen met een gemiddelde van 12 uur per man.

Onze verkeersleidingman, Lt. Priebee zou eerst maar 1 week blijven maar doordat de T-33 die hem zou komen halen halverwege, op Gardemoer was blijven staan met rook in de cockpit.

Van al de jenevers en whisky’s die meegegaan was brak slecht 1 fles, maar die deed het dan ook goed, midden in de bagage, hetgeen 3 natte pakken met alles wat erbij hoort verkleurden.

Vrijdags de 25e vertrokken we weer met 5 kisten terug naar Volkel waar na ruim 2 uur hakken de wielen de baan weer raakten.

Ook dit jaar was de vliegervijfkamp nu weer niet wat je noemt een daverend succes. Lt. Mulder was nr. 13 en de Lt. Smit nr. 18 van de 20 deelnemers. Het volgend jaar nog meer trainen.

Op 28 juni kwam majoor Gijsen, met aanbeveling, terug van het H.O.C. Welkom terug Majoor en van harte gefeliciteerd.

De maand juni is voor iedereen een enorme vliegmaand geweest. Praktisch iedereen zit boven de 25 uur.

De restrictie op de 104 in verband met de zuurstof is er nu ook weer af, zo dat we weer normaal kunnen vliegen, zowel overdag als ’s nachts.

12 juli 1965 is een zwarte dag in de geschiedenis van het squadron.

Ten gevolge van een botsing in de lucht verloor de Lt. de Raadt het leven. De andere vlieger Lt. de Jong kon zich per schietstoel in veiligheid stellen.

Het was een nare dag die niet naliet een diepe indruk te maken. De begrafenis van Peter was op 19 juli.