Dagboek 1968
Een nieuw jaar, een nieuw geluid.
Maar ook is er het geluid van klappende banden. Daarom een goede raad van de schrijver dezes.
Laten we echter het jaar serieus beginnen, en eenieder een gelukkig 1968 toewensen, waarbij ook de vier volgende vliegers, die we hierbij hartelijk welkom heten, te weten; De 2e Luitenants Dirk van de Velde en Paul Hofstra en de sergeanten Hans Boogaard en Johnny Bos.
Mag ik voor het nieuwe jaar ook nog de hoop uitspreken, dat er niet meer zo nauwkeurig tot 176 geteld zal worden, maar dat er dit jaar weer eens “lekker gehakt” kan worden.
Donderdag 18 januari 1968
Helaas is de tweede bladzijde in dit jaar een hele zwarte bladzijde.
Want deze ochtend is Paul Hofstra boven Duitsland dodelijk verongelukt. Het hoeft uiteraard niet vermeld te worden, dat dit een diepe indruk heeft gemaakt.
Maandag 22 januari 1968
Op deze dag werd de 2e Luitenant Paul Hofstra in zijn woonplaats Franeker begraven.
Via de commandant Vliegbasis mochten we deze zeer begrijpende brief van de ouders van de 2e Lt. Paul Hofstra ontvangen.
Donderdag 25 januari 1968
Aan het eind van deze maand vertrokken de majoor Adriaans en de Lt. Smith met hun respectievelijke dames naar de wintersport. Maar in dit geval wel een speciaal soort wintersport. Het 306 sqn. was namelijk, door toedoen van onze Duitse G.L.O. de “Hauptman” Löfker, uitgenodigd door de Bundeswehr om hun vakantie in hun wintersport centrum door te brengen. Een vrij uniek aanbod en volgens zeggen van de twee mensen die er geweest zijn erg de moeite waard. Jammer dat er zo weinig animo was. Ook al op het eind van de maand twee feiten, die veel met elkaar uitstaande hebben.
Allereerst het feit dat de kapitein Bontekoe 1000 uren F-104 haalde en vervolgens dat hij samen met de kapitein Vendrig, die vorig jaar de duizend uur haalde, uit handen van de field representative van General Electric de heer Armstrong een 1000 uur certificaat ontving.
Donderdag 1 februari 1968
Op de eerste dag van deze maand heeft de Sgt. Bos zijn schietstoel verwisseld voor een stoel in het klaslokaal van de Loks in Gilze-Rijen, om deel te nemen aan de officiersopleiding aldaar.
Donderdag 8 februari 1968
Met ingang van vandaag zijn we, met Royal Flush in het verschiet, 
begonnen met de wekelijkse trainingsdag, totdat de echte Royal Flush voor de deur staat. Uiteraard wensen we onszelf veel succes.
Woensdag 14 februari 1968
De eerste luitenant Hans Mulder nam vandaag afscheid van het 306 squadron én de militaire dienst, om een baan te aanvaarden bij de R.L.S. als vlieginstructeur. Wij wensen hem van harte evenveel vlieguren en happy landings toe.
Omstreeks deze tijd is ook de 1 Lt. Schuckman naar Rygge in Noorwegen geweest in verband met de familiarisatie voor de toekomstige recce pod voor de toekomstige F-5.
Vrijdag 23 februari 1968
Op de vliegbasis Volkel werd de Vliegveiligheidstrofee 1967, uitgereikt. Onze deputatie keerde niet met de trofee terug, maar met een herinneringsplaquette, aangezien 312 squadron, de trofee behield, doordat zij dit jaar gelijk met ons eindigden. Deze zelfde dag vond er ’s avonds in de crewroom een feest plaats, waarbij ook de conversie en de basisvlucht waren uitgenodigd.
Deze maand bezochten wij de Grolsch brouwerij in Enschede, waar vanzelfsprekend niet alleen werd gekeken, hoe het hier werd bereid, maar ook hoe het smaakte.
Maandag 4 maart 1968
In het begin van deze maand vertrokken de majoor Adriaans, de kapiteins van Harten en van de Struif en de luitenant Smith, voor enkele dagen naar de Kroeskamp. (Kroeskamp is een geestelijk centrum). Achteraf hoorden we dat het bijzonder interessant en leerzaam was en dat ’s avonds het geestelijk vocht rijkelijk stroomde.
Vrijdag 8 maart 1968
Vandaag keerde de Sgt. Bos weer terug van de Loks, en om alvast wat vooruit te werken, 12 September gaat hij er weer naar toe.
Maandag 11 maart 1968
Het is maar goed, dat het vandaag geen vliegtuigtrek 8 was, anders had de ooievaar zich vanaf 2500’ wel eens in het huis kunnen vergissen. Van harte gelukgewenst van het hele squadron en bedankt voor de beschuit met muisjes. Ga zo door.
De reden van dit schot werd ons pas duidelijk, toen we de woorden
hoorden van een zekere hofmeester, gericht tot een onderofficier in de eetzaal werd.
Aldus; Adjudant, als ik u nog één keer met de handen zie eten, dan kunt u voortaan ook wel achter het schot gaan zitten.
Dinsdag 12 maart 1968
’s Morgensvroeg wordt er door de kolonel Hoyer een proefalarm gehouden. U zult zeggen “ach die arme mensen”. Alles evenwel, het was namelijk precies op tijd, want nog geen uur later hadden we Taceval. Als u de gezichten had kunnen zien van de leden van het Taceval-team, toen zij ’s ochtends vroeg een hele basis actief zagen worden, zonder dat zij nog alarm hadden gegeven. De dag is in goede wanorde verlopen, en ik geloof dat iedereen tevreden was.
Vrijdag 15 maart 1968.
Gelukkig weer een crewroom feest; deze keer ten afscheid van de Elt. Zandbergen, die ons gaat verlaten om bij de burgerluchtvaartmaatschappij (60 % ex 306ers) LUX-Air, zijn verdere loopbaan voort te zetten. Het is erg jammer dat hij ons gaat verlaten. Wij wensen hem dan ook veel succes en happy landings toe en hopen dat de O-H havermout ook in Luxemburg te koop is.
Donderdag 21 maart 1968.
Beter alles in één keer. Dus kon zeker een kleine oefening als Quick-Train er gemakkelijk bij. Ook deze oefening leverde geen problemen op en om ongeveer één uur ’s nachts vertrokken we weer naar huis.
Boer Koekoek heeft een wetsontwerp ingediend om het land te laten ophogen…….., want dan hoeven de koeien niet zo diep meer te bukken.
Woensdag 27 maart 1968.
De generaal Wolff, bracht vandaag een werkbezoek aan ons squadron, waarbij veel punten, die voor ons uitermate belangrijk zijn ter sprake kwamen.
April 1968
Het eerste vermeldingswaardige feit van deze maand is de squadronclub vergadering op de achtste van deze maand. Na de serieuze zaken afgehandeld te hebben, was er een pilsje op de lijn.
Wat meer voorkwam deze maand, waren de Royal Flush trainingsdagen, die nog steeds eenmaal per week plaatsvinden. Dankzij deze oefening mogen we weer op 500’ boven Duitsland vliegen, wat voor veel mensen weer een verademing was.
Dinsdag 9 april 1968
Vandaag evenals op de 23ste van deze maand vliegen wij de exercise Playboy, terwijl tegelijkertijd vandaag onze Nav-sectie aan een nauwkeurig onderzoek werd onderworpen door een inspectieteam van 2 ATAF.
Zaterdag 20 april 1968
’s Avonds vindt er een feestje plaats bij de majoor Adriaens thuis. En aangezien hij de volgende dag jarig is, wordt hem om 12 uur een cadeau overhandigd in de vorm van een tang voor het open haardvuur, welke dan ook onmiddellijk geprobeerd moest worden, met enkele bosjes vlierhorst uit de tuin.
Maandag 29 april 1968
Aangezien deze avond het jaarlijkse galabal wordt gehouden, werd het vliegen eerder gestopt om de mensen de gelegenheid te geven, zich richting Eindhoven te begeven.
Luitenant Smith maakte in deze tijd ook een trip in een TF-104, met een verslaggever van de Tubantia, welke zijn ervaringen vastlegde op de volgende bladzijden.
In het begin van de maand mei, werden ongeveer twintig camera’s naar Olde Delft gestuurd, voor een reparatie van losgelaten lijmverbindingen.
Uiteraard met het vriendelijk verzoek, ze zo spoedig mogelijk te retourneren, aangezien “Royal Flush” deze maand zou plaatsvinden.
Op de 7e en 8e van deze maand, werden dan ook de officiële COC-RF trainingsdagen gehouden. De resultaten waren min of meer bevredigend, maar al onze aandacht was toch gericht op de drie echte dagen. Of we misschien evenveel of minder camera failures zouden krijgen, hoe het weer zou zijn en dergelijk soort zaken.
Dinsdag 14 mei 1968
Eindelijk is de dag gekomen. Het weer is redelijk goed en we vliegen dan ook “targets” in Nederland en Noord-Duitsland.
In plaats van 6 trippen per man, zoals in 1967, vliegen we dit jaar per vlieger 3 maal. De negen targets bestaan uit 6 permanent targets en 3 opportunity targets, waarvan sommige bijzonder zwaar gecamoufleerd waren.
Helaas werd het de tweede dag slechter weer, waardoor onder andere een opportunity letterlijk en figuurlijk de mist inging, maar in het zuiden van Duitsland was het nog steeds goed. De derde dag zat Twenthe zelf bijna tegen de colour-state Red aan, maar de resterende acht sorties konden nog net gevlogen worden.
De samenwerking, met de lijn, cameralijn, MFPS en Intell verliep smooth, en grove fouten hebben ook niet plaats gevonden.
Helaas hebben we één camera failure gehad, maar dat zijn dingen die buiten ons vermogen liggen. Uiteraard hebben we veel “hoog bezoek” gehad op deze toch al drukke dagen. Resumerende, konden we zeggen dat we een redelijk goede Royal Flush gedraaid hebben, en we zaten dan ook met smart te wachten op de uitslag.
Interview met jonge vlieger, die voor het eerst Royal Flush gevlogen heeft. Reporter; How do you feel after Royal Flush XIII ? Pilot; Oh, a little bit different than last year.
En toen kwamen de verlossende en onverwachte berichten.
Elt. van Os, 3de plaats in de algemene rangschikking. Sgt. van Noort, 6de plaats. En last but not least, 306 Sqn. 5de plaats.
Na een heel klein beetje uitgeblazen te zijn, hervatten we uiteraard weer onze taak. Zo kregen we op de 20e dezer maand een bus dominees en de volgende dag een bus directeuren van allerlei bedrijven uit Nederland op bezoek.
Toen deze directeuren uit de twee Friendships stapten kwam er een honderdvier laag over en u raadt het al, er werd een foto genomen. Iedere directeur kreeg een foto. Zo blij als een kind kwamen zij de fotowagen uit. Alleen moest er onderling nog wat geruild worden, aangezien de directeur van de Pepsi een foto had van de C-3 en hij had evenwel in de C-4 gezeten. Ook dat probleem loste vanzelf op.
Gedurende deze maand doen alle vliegers hun militaire rijbewijs, zodat de QRA in het vervolg in eigen vervoer kan voorzien. Trouwens, de maand mei ’68 zal wel bekend blijven ook dankzij de alom bekende geruchten; 306 gaat weer weg, Woensdrecht komt hier, 306 gaat niet weg, 314 komt hier, 306 gaat F-5 vliegen ect ect ect. De onzekerheid viert hoogtij.
Deze maand mochten we een nieuwe, maar geen onbekende vlieger op het squadron verwelkomen, n.l. de Sergeant Kienstra. Wij wensen hem een goede tijd in 306 en many happy landings toe.
Donderdag 20 jun 1968
De Lt. Kol. Ter Braak liet 306 sqn. in hangar 8 opstellen, om het volgende mede te delen en een eind te maken aan alle geruchten. 306 sqn. blijft op de RF-104G vliegen en zal worden over gehuisd naar de vliegbasis Volkel. Die zal plaatsvinden rond begin 1969. Intussen komen met ingang van 1 oktober alle T-Birds van Woensdrecht hierheen om zich op “Oost” te gaan nestelen.
Vrijdag 21 juni 1968
De Elt. Tees en de kap. van de Struif gaan naar Lahr toe, om voorbereidingen te treffen voor de static show ten behoeve van de Final Ceromony van Royal Flush XIII.
Maandag 24 juni 1968
de dag van de Final Ceromony,
vertrekt er een Friendship met o.a. de majoor Adriaans, de Elt. van Os, de Elt. Smith en de Sgt. van de Heuvel en van Noort, aan boord.
In de tussentijd weten we de scoring van het squadron;
1. Elt. van Os 1029 pnt
2. Sgt. van Noort 1011 pnt
3. Elt. Beelen 948 pnt
4. Kap. Vollewens 936 pnt
5. Sgt. van de Heuvel 869 pnt
6. Kap. van de Struif 866 pn
7. Kap. Koot 827 pnt
8. Kap. Bontekoe 818 pnt
9. Elt. Smith 693 pnt
10. Kap. Schuckman 688 pnt
11. Elt. Jensen 628 pnt
12. Elt Buffart 514 pnt
Uit de maximaal 1200 pnt.
Uitreiking van de 3e prijs in Royal Flush XIII aan de Elt. van Os door de Canadese ambassadeur in Duitsland R.P. Bower
De drie prijswinnaars na felicitaties door de Air Chief Marshall Sir Augustus Walker, die met bijzonder lovende woorden sprak voor de prestaties van 306 Sqn.
De prijs, die de Lt. van Os met Royal Flush gewonnen had, zag de majoor Adriaans graag in de Sqn. prijzenkast. De Lt. van Os evenwel zag hen liever in zijn privé prijzenkast, aangezien deze van leeg tot zeer leeg was. Een compromis kwam tot stand, namelijk dat de Lt. van Os een foto zou laten maken van de trofee en deze in de prijzenkast van het sqn. zou laten hangen. Waar hij mocht niet te groot worden van de majoor. De Lt. van Os kweet zich goed aan zijn taak, en bood de majoor tijdens een pilsje de onderstaande foto aan. U begrijpt wel dat in de prijzenkast een toch wel iets grotere foto hangt.
Woensdag 26 en donderdag 27 juni 1968
Dit waren de dagen, waarop de geboren “hakkers” weer overeind gingen zitten, aangezien de oefening Sky Blue gevlogen werd.
Helaas moest één wave door het slechte weer gecancelled worden. Aldaar vijf volle bakken in twee dagen blijft altijd aantrekkelijk.
De maand juli heeft voor veel evenementen gezorgd. Op de eerste dag van deze maand, werd de luchtmacht tentoonstelling geopend in Soesterberg, ter ere van het vijfenvijftigjarig bestaan van de Luchtmacht. De “stand” van CTL werd verzorgd door 306 sqn. De vliegbasis Twente heeft er dan ook veel “effort” ingestopt, met het resultaat, dat er dan ook een bijzonder goed verzorgde “stand” uit de bus kwam. Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Bernhard, die de tentoonstelling opende, werd door de 306-stand rondgeleid door de Lt. Beelen. De Prins was bijzonder geïnteresseerd, evenals de BDL, die liet blijken, dat hij bijzonder tevreden was over onze stand.
Eveneens voor het 55-jarig bestaan van de Luchtmacht vond er een formatievlucht plaats boven Noord-Nederland plus een boven het zuidelijke gedeelte van Nederland. 306 sqn. nam met 9 kisten deel aan de noordelijke route. Deze formatie bestond uit 6 Hunters en 18 Starfighters.
Via Deelen, Eelde, Leeuwarden, de Kooy, Valkenburg en Soesterberg terug naar Twente. Alles liep gesmeerd, totdat vlak bij de Kooy, die typisch niet zat te luisteren, de natte kreet over de radio kwam, dat from one to twelve o’ clock, zich een Tiger Moth met sleepnet bevond en uiteraard precies op 1500’ voet. De gaggle ging vrij redelijk gecontroleerd over over de bogey heen, voor zover je over redelijke controle in z’n situatie kunt praten. Aldaar na vijf minuten hadden we weer dezelfde strakke formatie. Alleen bij warm weer een uur lang close-formation vliegen, valt toch wel een beetje tegen.
In de formatie van Twenthe zaten bovendien twee “duals” om de pers gelegenheid te geven, de rondvlucht mee te maken. De heer Vinken van het Twentse Dagblad, en de heer Scholtes van de KRO radio. En deze heer Scholtes zat achterin bij de Kapt. van de Struif. Het was de bedoeling dat er tweemaal tijdens de vlucht een “live” reportage gegeven zou worden over de radio. Alles was geregeld, dat het via Dutch Mill en met behulp van de PTT gerealiseerd zou worden. De eerste maal werd er op tijd uitgezonden, maar door al het lawaai, was het moeilijk te verstaan. Helaas was de tweede uitzending helemaal niet te volgen en derhalve besloot de KRO het maar niet uit te zenden. Dit was namelijk bijzonder jammer anders had u een verslag gehoord in de volgende trant:
“Een goede middag, dames en heren, hier spreekt de Kapitein van de Struif, de piloot van het vliegtuig. Aangezien de verslaggever een beetje ziek geworden is, zal ik de reportage voor u verzorgen. We vliegen nu boven ……Maar helaas was het geruis en lawaai van het vliegtuig overheersend. Desondanks hebben we ontzettend gelachen bij de de-briefing, hoewel de heer Scholtes er anders over dacht. Want volgens de heer Scholtes had hij al een 4000 vlieguren en was nog nooit ziek geworden in de lucht. Het moest van de warmte komen.
De kolonel Hoyer deed ons verbaasd staan door solo op de F-104 te worden. Uiteraard ging dit met veel tam-tam gepaard en een uitstekend pilsje na afloop. Dit is inderdaad een prestatie die het vermelden waard is, en vanaf deze plaats willen we dan ook de kolonel hiermee van harte gelukwensen.
Tevens vond deze maand de jaarlijkse sportdag plaats, waar 306 overigens maar weinig prijzen aan overhield.
De nieuwe C-CTL, de commodore H. Kuipers, bracht een werkbezoek aan Twente en aan 306 sqn. ’s Avonds werd de kennismaking in de Mess voortgezet.
Het aantal oefeningen deze maand kan ook weer niet op. Allereerst kwam de wekelijkse oefening Flashlight voor, die we samen met de Duitsers vliegen. Op de 16e van deze maand vlogen we Playboy, de 18e Roulette, evenwel voor maar twee vliegtuigen en van de 22e tot de 26e Whirly Gig, een oefening tezamen met de Engelse grondtroepen.
Deze maand hebben we ook geregeld bezoek gehad van Amerikanen uit Alconbury om de squadron rotation in Augustus te bespreken. En uiteraard gingen ook vliegers van ons daarheen, om hun licht op te steken.
Vorige maand zijn de Elt. van Hulst en de kap. Kostanje naar Engeland vertrokken en keren half augustus terug, zodat zij aan het eind van hun cursus voor PI hun officiële papieren in hun bezit hebben.
Augustus
Weer volop oefeningen deze maand. Uiteraard nog steeds de oefening Flashlight.
Van 6 tot 8 augustus Playboy en een week lang de zeer groots opgezette oefening met de Nederlandse Landmacht, n.l. “Konings Gambiet”, welke voor een groot deel plaats vond in de “ADIZ”.
Deze maand bracht ons weer een zeer luidruchtig squadronfeestje. We hadden o.a. ook gasten van de Twente pers die na enig wennen, de smaak al gauw te pakken kregen. Uiteraard werd al gauw het “spin-recoveren” uitgeprobeerd, terwijl de deelnemers hier en daar wat rauwe eieren in de zakken gestopt werden. De wagen van de kolonel werd gesaboteerd zodat hij niet weg kon rijden; trouwens een donderslag in een literblik smeervet doet het ook altijd vooral, als je met volle belangstelling in de schootsrichting blijft staan, zoals onze dokter. Buiten het feit, dat zijn pak er onder zat, was tevens zijn bril dik beslagen en zat er een “vieske” in zijn linkeroor, na een pilsje op het squadron, hebben de vergrijsde alcoholisten van het squadron, nog meer even een pilsje genomen in de Mess. Al met al een daverend succes.
Naar aanleiding van de inval in Tsjechië-Slowakije werden de vliegtuigen over de basis verspreid, maar de toestand was niet dermate, dat de squadron rotations niet door zouden gaan, wat erg, jammer geweest zou zijn.
Vooral de laatste tijd worden voorbereidingen en regelingen getroffen voor het 15-jarig bestaan van 306 squadron, wat al dicht in het verschiet ligt. Want een goede planning voorkomt een financieel debacle en maakt de kans op een goed feest alleen maar groter.
Dinsdag 20 augustus 1968
’s Morgens worden TD en “equipment” van beide zijden overgevlogen. Daarna verlaten de volgende vliegers de basis om tien dagen te survivalen in Alconbury. Onder leiding van de kap. van Harten gingen de kap. Koot en Vollewens, de Lt’s Buffart, Jensen en de Sgt. van Noort. De kapitein Jutten miste de volgende dag de C-124 naar Alconbury en vertrok pad vrijdags. Bij aankomst was de lokale pers aanwezig en verscheen er een stukje Nederlands nieuws in het basisblad.
Nadat de bagage uitgeladen was en de kisten op de juiste plaatsen geparkeerd waren, werd de kennismaking voortgezet onder een lekker “Hollands” pilsje.
De gemengde lijn op Twente.
Aangezien de Amerikanen niet de volle 10 dagen bleven, maar slecht van dinsdags tot maandags de kans hadden om Twenthe en Nederland te bezoeken, moesten alle evenementen in versneld tempo gebeuren. De avond van de aankomst was er eerst een pilsje op het squadron, wat voortgezet werd in de respectievelijke messes.
Het verlangen om naar de stad te gaan was bijzonder groot, maar tegen een uur of twaalf, waren de grootste krachten uitgeput door de grote hoeveelheden alcohol, die overigens de stemming er goed in gebracht had.
Overdag werd er gecombineerd “geplanned” en gevlogen, om van elkaars manier van voorbereiden, vliegen en afwerken iets te leren. Het was dan ook een heel normaal ding dat een RF-104 en een RF-4 samen op de “brake” kwamen.
Tevens vlogen vier van onze mensen mee in een RF-4, en vier Amerikanen on een TF-104. Van beide zijden zeer “impressive”.
Woensdagavond was uiteraard de avond van het wiel. Alle Amerikanen plus één Nederlander zaten erin en kwamen er blootvoets weer uit, het laatste vonden zij op het moment eigenlijk niet zo leuk, maar ze dachten dat het erbij hoorde. Daarna verdwenen zij allemaal de stad in, waar iedereen zich bijzonder thuis voelde tussen het Hollandse bier, de lange haren en de korte broeken.
Het week-end was overigens het tijdstip waar ze naar uitkeken, aangezien ze dan in Amsterdam zouden zitten. In een grote bus vertrokken zij zaterdags ochtend onder leiding van de Elt. van Os en Beelen.
Na eerst een rondvaart gemaakt te hebben door de Amsterdamse grachten, werd iedereen losgelaten in het woelige leven. En vermoeid, maar zeer tevreden vertrokken ze zondags om 6 uur ’s avonds weer naar Twenthe. Er zijn trouwens ook Amerikanen, die nu wel weten, dat je van vrouwen die achter verlichte ramen naar werk zoeken, geen foto’s moet maken. Deze keer bracht hij het er levend af, een tweede maal zal hij het wel niet meer proberen.
Vermoeid van hun overigens korte verblijf vertrokken zij weer naar Alconbury, na iedereen hartelijk bedankt te hebben voor de goede ontvangst en de prettige tijd die zij hier gehad hebben.
Op dinsdag 20 augustus vertrokken 6 kisten, die op Alconbury werden opgevangen door de squadron commander Lt. Col. John E. Buclanan en de waarnemend Ops Off, Maj. Penland. Onze kisten werden niet, zoals verwacht, door onze TD opgevangen, maar door Amerikanen, want onze techneuten waren, nadat ze op klompen waren uitgestapt, direct naar de line crew-room gesleept, om een biertje te drinken. De vliegers werden via de BOQ naar de “Club” geloodst, waar ze door een stel vliegers werden onthaald op Heinekens van 1 graad Celsius en Bourbon Ginger. Om 1900 local werd al het flying personnel zoals trouwens elke avond, de Mess uitgezet en kregen wij de kans om ons om te kleden. Volgende dag was het de hele dag plannen, maar niet vliegen, omdat de grond-uitrusting, pas later op de dag aankwam, met de C-124 zonder de Kap. Jutten, die de boot gemist had. ’s Avonds was er een rustige party bij de family Kotter.
Donderdags startten er een zes-tal kisten voor een high low high, behalve natuurlijk van Noort die vlak na take-off een compressor stall kreeg.
’s Avonds een reuze party bij Jack Donaldson gehad met steaks en alles erop en eraan. Omdat er bloemen vergeten waren voor Miss Donaldson, “Lee” voor de Alconbury gangers, bezorgden twee leden van de party, dan maar de bloemen van het kerkhof. Vrijdags werd Jutten gebracht door van de Heuvel en presteerde het binnen een oogwenk het bekende stuk in de hoeven te hebben, al ruziezoekende met een grote neger. Tijdens de Club dance die volgde werd overvloedig aan Bachus geofferd, met als resultaat dat Jutten de volgende dag zich niet meer kon herinneren waar, maar dat hij in één of andere night club lekker gedanst had. Na afloop van de Club dance werd met Budweiser ontbeten bij een van de vliegers van 32 TRS thuis. Het weekend werd gepast doorgebracht.
’s Maandags 5 sorties gevlogen en ’s avonds een wild feest met de teachers en leden van 32 TRS gehad. Waar bleek dat 306 alcohol wise niet te verslaan was en kundig met flares om wist te gaan, hetgeen goed aansloeg bij de Air Police, die net uit Vietnam terug was. ’s Woensdags grote afscheid party en donderdags weer naar huis.
Meer foto’s van de rotatie op de pagina “fotogalerie”
September
Wij wensen hierbij de familie van de Velde geluk met de geboorte van hun zoon. Tevens begroeten wij van deze plaats de sergeant Drenth als nieuw lid van ons squadron, en wensen hem een bijzondere goede tijd en veel “happy landings” op dit squadron toe.
Zee dinghy drill is weer populair bij ons op het squadron. Iedere week gaan er een man of vier tot iedereen geweest is. Terwijl wij de zee in gingen, ging de GCA de lucht uit, en uiteraard was het toen dat de weergoden beslisten, dat zij maar eens een blik met wisselvallig en slecht weer open moest trekken.
De Tacan begon ook kuren te vertonen, maar hield het toch de grootste tijd vol.
Waar door al deze situaties kon het gebeuren, dat er drie vliegers na 20 minuten bij de kop van de baan gestaan te hebben, besloten terug te keren naar de dispersal, omdat de communicatie tussen de verkeersleiding en de meteo en de vliegers zodanig was, dat de vliegers de indruk kregen dat er niemand meer op de basis was, die zijn “mind” kon opmaken. Er zijn al vliegers die een ons wegen.
Trouwens de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Door het slechte weer moesten kisten “diverten” o.a. naar Leeuwarden. Onder de vliegers bevond zich ene kapitein Schuckman. Als u hem kent weet u dat hij bijna nooit danst. Aldaar alcohol veranderd de mens. En toen hij zich in de stad Leeuwarden bevond had de alcohol zijn verderfelijke invloed op het gestel al doen gelden Schuck stoof de dansvloer op.
Deze maand vond er ook een squadronclub vergadering plaats, naar aanleiding van het feest van 5 Oktober van dit jaar. De kap. Vollewens gaf een overzicht over alle gedane zaken en de waarschijnlijke financiële toestand na het feest. We houden eraan over zoals de staat nu is, zodat we van dat geld zelf een feest kunnen geven. Laten we het hopen. Na het vergaderen uiteraard het bekende pilsje, wat bijzonder gezellig was.
Eveneens was deze maand een “beitel party” georganiseerd, om de “innerlijke spanningen” in het squadron die niet gewenst zijn, de nek om te draaien. Er werd vrijelijk gesproken, wat een duidelijk deugd deed, en hopelijk vrucht zal afwerpen. Op dit moment kunnen we dat natuurlijk niet bepalen, maar we hebben goede moed.
In de nacht van 23 op 24 september startte de oefening Co-op. Om twee uur ’s nachts startten drie kisten van ons, om target te vliegen. Overdag kwamen daar nog zeven sorties bij.
De elt. Tees verdween de laatste dag van deze maand om zich medisch van zijn amandelen te ontdoen. Wij wensen de dokter succes en hem beterschap.
Met de aanvang van de maand oktober kwam ook het 15 jarig bestaan van 306 steeds dichterbij. Hangar 8 was al ontruimd, zodat zowel de Babov als onze eigen mensen de feestruimte konden gaan inrichten. De bedoeling was om aan weerszijden van de hangar een 25 meter bar te maken, met in het midden een dansvloer met een vijver met spuitende fonteinen. Uiteraard een podium voor de band, zitjes, veel dennenbomen, een hoekje voor de goklustigen en vlakbij de ingang de tentoonstelling van 306.
Terwijl de werkzaamheden voortgingen kwamen op 4 oktober, de buitenlandse kisten aan, die samen de static show zouden vormen. We hebben geprobeerd alle recce-kisten te krijgen die er waren. Maar helaas kon door het slechte weer de Fiat G-91 niet starten. De andere kisten evenwel hadden minder problemen en kwamen de een na de andere binnenvallen.
Er was een Hunter van Gütersloh, een Canberra uit Lahrbruch, 3 F-5’s uit Rygge, 1 RF-4 uit Alconbury, 1 RF-84F uit Bierset en een Nederlandse RF-104 en een T-Bird. Nadat we alle vliegers ontvangen hadden, togen we gezamenlijk naar de Mess, waar een bijzonder gezellig biertje gedronken werd, wat ’s avonds laat werd voortgezet in aanwezigheid van veel dames van de vliegers.
Uiteindelijk nam op 5 oktober het feest een aanvang in de vorm van een receptie ’s middags om ongeveer 4 uur. Vele mensen kwamen naar de hangar 8, om het squadron geluk te wensen. Ook mochten we enkele gelukstelegrammen ontvangen. Helaas was er ook een vervelende kant aan de zaak aangezien we niets gezien of gehoord hebben van de BDL en niemand gezien te hebben van staf CTL. Uiteindelijk kregen we een telegram van de commodore Kuipers. Maar ondanks dat, kwam het feest al goed opgang wat u zeker wel uit de volgende foto’s zult kunnen opmaken.
Ook de Static-show trok veel belandstelling. Alles kon hier vanaf het begin van de luchtfotografie tot op het heden, alle facetten bekijken. Van met hand bediende camera’s tot de zeer moderne, elektrische bediende camera; s. En uiteraard de resultaten die hiermee bereikt worden, waaronder zeer spectaculaire foto’s van de laatste Royal Flush.
De maandag na het feest werd door alle bezoekende vliegtuigen een formatievlucht ter afscheid gegeven. Alleen de Hunter van Gütersloh ontbrak, maar deze had op zijn eentje al een show gegeven. 
In het begin had de F-5 verschillende moeilijkheden om de rest van de formatie te vinden. Uiteindelijk kwamen zij elkaar head-on tegen, maar toen hadden ze elkaar tenminste gezien.
De gasten die zich waarschijnlijk het meest geamuseerd hebben, waren de vliegers van de bezoekende vliegtuigen. Zij zijn dan ook op een bijzonder buitengewone manier ontvangen. Ik geloof dan ook wel dat bovenstaande brief voor zichzelf spreekt.
Ter ere van het 15 jarig bestaan is ook nog een gedenkboek gemaakt, dat ten verkoop werd aangeboden.
Voor meer foto’s en het jubileum boek, zie de pagina “Jubilea”
Maar na al dit feesten, moet het werken natuurlijk gewoon doorgaan. Vandaar dat we op de zevende van deze maand de alom bekende CTL inspectie hadden, waar we zonder kleerscheuren weer uit tevoorschijn kwamen.
De volgende dag hadden we twee flying exercises n.l. Blue Devil en Eternal Triangle.
Op de 15e van deze maand werd op de basis de TVO in en de Conversie uitgegeten. Na ruim 5 jaar verliet de conversie Twenthe om op Leeuwarden zijn taak voort te zetten. Voor de teraardebestelling in Leeuwarden werd in de conversie crewroom een laatste drank groet gegeven.
De kapiteins van Holstein en Hermsen zouden echter niet meegaan naar Leeuwarden. De kapt. Hermsen kwam onze gelederen versterken, terwijl de kapt. van Holstein als HKO zijn halve JOB bij ons vliegt.
Met ingang van 11 november vliegen we voorlopig iedere dag de exercise Beer Barrier.
En door al dat vliegen kom je op een gegeven moment aan 1000 uren 104, zoals de Kap. van Holstein. Hij werd dan ook feestelijk ingehaald en onmiddellijk van bier voorzien.
In deze bijzondere rustige maand was de 15e de dag van de officiële CTL inspectie. Wederom waren er voor het sqn, geen problemen. Drie dagen later was het iets drukker, aangezien de kapt. Hermsen op die dag naar Leeuwarden vertrok voor een detachering bij de conversie, nadat we ’s morgens vroeg eerst Quick Train hadden gehad.
Tevens kwamen de ouders van de Lt. Hofstra, die aan het begin van dit jaar om het leven is gekomen, op bezoek op het squadron
Het vliegen met de infra-rood-pod begint ook langzamerhand weer op gang te komen, ofschoon er nog veel moeilijkheden te overwinnen zijn.
Bij het bezoek van “Snake” Reeves aan Twenthe, waarbij een lezing werd gehouden over het Sun project, en films werden vertoond, en waarbij hij zelf later op de dag een F-104 voorvloog bij niet al te best weer, ontving de kap. Bontekoe zijn plaquette voor zijn 1000 uren F-104.
Aangekomen in de maand december zien we dat er weer een vlieger is die zijn 1000 uren F-104 heeft. Namelijk in dit geval de kap. Schuckman. Hij was uiteraard precies op tijd want over een maand vertrekt hij naar de VIO om als instructeur op de TVO terug te komen.
In het begin van de maand hebben twee vliegers en twee Intell mensen de oefening Edelman meegemaakt. In dit geval bij de landmacht zelf in Duitsland. Bijzonder enthousiast kwamen ze terug over de manier waarop er daar gewerkt wordt en in het bijzonder dan het werken met Leopold tanks. En dan is het misschien ook niet verwonderlijk dat we tijdens het vliegen een groot aantal tanks, die langs de wegen en in de bossen staan, over het hoofd zien. Deze maand heeft de BDL een werkbezoek gebracht op Twenthe, waar hij 306 ook heeft aangedaan.
12 december is een verlies dag op Twenthe. Op die dag namelijk namen zowel de hangar-chief de Adj. Stor, als ook de line-chief de Adj. van Wiera afscheid van 306. Onder een pilsje op de lijn werden de beide heren toegesproken en werden hun waardevolle cadeaus aangeboden door de TD en door de vliegers.
Maar het feest was nog lang niet afgelopen. Misschien is het bij sommigen van u bekend, dat er een spelletje bestaat, dat resulteert in het in één keer uittrekken van iemands overhemd, terwijl hij zijn jasje aanheeft. Na een kleine voorbereiding is dit een simpel trucje voor iemand die het kent. Het werd gedemonstreerd en het lukte uiteraard. De mensen die het niet geloofden zetten er zelfs een krat bier op, om het bij hun te doen.
Ook de vaandrig Bos was hiervan het slachtoffer. Hij was uiteraard niet voorbereid, maar na al de drank waren er wel mensen die het bij hem wel wilden proberen. Uiteraard lukte het niet, terwijl het overhemd bijna aan stukken gescheurd was. Maar daar was onmiddellijk het zeer pilsvoudige excuus, dat het niet kon gaan, omdat hij een no-iron overhemd aanhad.
Nu was er ook een zekere luitenant de Groot, die na een goed biertje gedronken te hebben, naar huis ging en tegen zijn zoon zei, dat hij nu iets fantastisch kon. Hij probeerde bij zijn zoon het overhemd uit te trekken, wat natuurlijk niet lukte.
Dit alles vertelde hij ons de volgende dag. Maar zei hij; Het was wel logisch dat het niet ging, want zijn zoon had ook een non-iron overhemd aan.
Het afscheid van het oude jaar is ook het afscheid van uw kroniekschrijver de Lt. Beelen. Zijn werk naslaand komt men tot de overtuiging dat een woord van dank bijzonder op zijn plaats is. Het lief en leed van 306 is op voortreffelijke wijze in woord en beeld weer gegeven en als opvolger dank ik hem voor het vele werk en de tijd die hij aan het dagboek besteed heeft.
Het waren niet alleen “Many Happy Landings” die ons gebracht werden we hadden ook ‘n paar happy starts. 2de Lt. v.d. Velde werd “Eerste” en Jan Busker ruilde zijn O.O. status voor een Off status hij werd “Tweede”. Uiteraard kwam hier een biertje aan te pas.
Aangezien dit het laatste feit is, wat er te vermelden is, wens ik eenieder van 306 een zeer goed uiteinde en een nog beter begin, wat uiteraard veel vlieguren en many happy landings voor 1969 inhoudt.