21 oktober 1986

Aanvang van de rotatie 306 Sqn en 102 Gruppo. De F-16s worden klaargemaakt en gaan overhaast weg richting Rimini. De Franse verkeersleiders staken weer eens, zodat de mannen bij het uit taxiën een OAT re-routing voor hun kiezen kregen. Higgins, die in zijn element-lead opleiding zit, moest dit allemaal verwerken, maar het ging goed en komt goed aan in Rimini.

Chevy probeert weer een ground-abort te creëren iets met zijn HUD, hij ziet iets groens. Ja, dat hoort als je ‘m aanzet. Uiteindelijk komen de F-16s airborne en nu breekt het wachten aan, waar blijven de “cientoquattros”? Na vruchteloze pogingen om Rimini telefonisch te bereiken stuurt de VVA wel iets van 80 berichtjes die kant op. Uiteindelijk komen de 104s aan, om drie uur lokaal in Amber condities en met een full Tacan landen ze single gewijs op parallelbaan van Volkel. De Italianen worden traditioneel verwelkomd met haring en jenever, en met typisch Hollands weer.

Waar blijft de transportmachine, en wat voor type is het? Om vier uur komt een ETA door: zes uur en twee stuks type Fiat G.222. Jake met bloemen en grijs Renault je naar de kop 06, want aan boord zou zijn Italiaanse Monika. Wat schetst onze, en Jake’s verbazing? Er komen wel drie Monika’s en een klein Monikaatje van twee maanden uit de Fiat. De laatste lustte overigens geen haring…Resultaat van het verhaal is dat de overige roteerders niet naar Italië kon gaan. Moedersen thuis gauw weer de melkboeren de deur uitwerken en manlief ophalen.

De dapperen en de thuisblijvers nemen de Italianen op sleeptouw en bezoeken achtereenvolgens verschillende locaties tot in de kleine uurtjes.

22 oktober 1986

Na (opnieuw) afscheid genomen te hebben staan de Rimini-gangers weer paraat om uit te vliegen. Alleen het weer is zo slecht dat de G-222’s in verband met icing niet weg kunnen. Twee Italianos krijgen hun F-16 tripje van 800′ tot 35.000′ maar vanwege de overdadige RT en het IFR gebeuren gaat een heleboel aan hun voorbij. Een telefoontje uit sunny Rimini meldt ons dat de eerste RF (voorspeld door de TD) al kapot is vanwege een hydraulisch lek.

Die Italiaanse transportpiloten staan ondertussen elkaar zowat op hun respectievelijke bekken te slaan of ze nou wel of niet naar Rimini gaan.

Om half één wordt er omgeroepen dat de trip niet door gaat, tien minuten later wordt er gezegd dat er t.z.t. een beslissing zou worden genomen. Om één uur zeggen ze: we gaan, maar de uiteindelijke beslissing nemen we om drie uur. Eindelijk, om vier uur, worden de turbines aangezwengeld en na, circa 25 minuten interessant doen gaan we eindelijk op weg. De G-222 is lawaaierig, koud in het midden, ijskoud achterin en benauwd voorin.

Na, drie uur en 25 minuten airborne in het donker landen we op Rimini.

In een mum van tijd worden we eruit gekwakt ergens op een taxitrack tussen de hoofdbaan en een parallelbaan, de koffers worden ons na gesmeten en de Fiat is alweer opgestart en weg getaxied en daar staan we dan, 40 man en 80 koffers, alles verlaten en een eenzame honderdvier die aan het nachtvliegen was.

Dus, geen welkomstcomité geen wijntje, niks. Gelukkig, was het droog en was de temperatuur redelijk aangenaam. Na ruim 20 minuten gewacht te hebben kwam luid toeterend uit de pikdonkere nacht een Fiat aanstormen, en ook nog een grote bus. Gelukkig waren we niet vergeten, hup de bus in en naar de mess, lekker eten. Daarna direct door naar het hotel, de andere Fiat werd door een peloton opgetrommelde Italiaanse dienstplichtigen met mankracht gelost (20 man voor het lossen van de stikstof flessenwagen).

De eerste avond werd op gepaste wijze door gebracht in de nabijheid van ons onderkomen, het Bikini Hotel in Rimini.

23 oktober 1986

De twee kapotte kisten worden in no-time serviceable verklaard en wij konden gaan vliegen.

Burp en Birdie gaan een tripje vliegen lans de Adriatische kust richting Amendola, prima trip alleen een beetje door elkaar geschud vanwege de sterke wind. Libra en Chevy hobbelen met 600 KCAS achter de 104’s aan om als bouncers deze laatsten te intercepten. Higgins regelt een tripje in een Macchino, een Aermacchi MB-326, zo’n oranje geval met houtje-touwtje besturing en een JFS als hoofdmotor.

Glider zien we de hele dag niet die heeft het héél erg moeilijk en gaat een uurtje meuren in de “sala piloti” na eerst een gesprek gevoerd had met Ralph over de grote witte telefoon.

‘s Avonds wordt de avond wederom op gepaste wijze gevierd de heren officieren, worden door de Italiaanse piloten uitgenodigd om te gaan dineren “a La Romagnola” in Bastian Contrario, een druk bezochte en prima, eettent.

Burp maakt ‘t helemaal door, in navolging van een Italiaan, ook een rauw ei inclusief schaal te verorberen. Nu kunnen de piloti Holandese niet meer kapot.

24 oktober 1986

Alleen ‘s ochtends gaan we vliegen dit in verband met het aankomende lange weekeind. Ten minste, als de storm gaat liggen, want tsjonge, tsjonge, wat kan het daar hard waaien, zeg. De wind was precies 90 cross en gemiddeld 30 knopen. Maar het typische van deze “Bora” is niet alleen dat-ie plotseling opsteekt, maar dat ie ook snel gaat liggen. Om tien uur was het nog 15 kts en om 11 uur was het light and variable en iets ten noorden van het veld 10+ km.

Wederom vier F-16s serviceable, twee gaan 2v2 DACT doen tegen twee van de vijand, 23 Gruppo aan de andere kant van het veld. De briefing voor de hele vlucht duurde 30 minuten, waar van 25 minuten werden besteed aan wie er opgeroepen moest worden en hoe we take-off zouden gaan en hoe we zouden recoveren en de te vliegen formatievorm. De resterende vijf minuten werden besteed aan het tactische gedeelte van de trip. Toch een leuk tripje waarbij Glider wat leuke plaatjes maakte zowel zwart/wit als met zijn eigen camera.

Chevy en Libra vliegen een tripje Dolomieten en Higgins en Burp krijgen een backseat Macchi aangeboden. Om drie uur vertrekt (bijna) iedereen met de bus naar Venetië, waar ze om zeven uur ‘s avonds arriveren. De vliegers gaan naar Rome en Firenze, waar ze maandag aansluiten bij de rest van de groep, een hoop lires lichter.

Op zaterdag bezoekt men de stad Venetië en op zondag in stromende regen gaat de reis van Venetië per bus naar Florence. Daar aangekomen is het prachtig weer, een beetje fris, maar dat mag de pret niet drukken. Maandag, alle winkels en musea dicht wordt Firenze (ook wel Florence) bekeken. Mooie oude stad met vreselijk veel versteende oude Italianen. Iets goedkoper dan Venetië en met minder water. Gepakt en gezakt is iedereen op maandagavond weer terug in Rimini.

28 oktober 1986

Aan ‘t werk, want daar zijn we hier uiteindelijk voor, nietwaar? Chevy krijgt, hoe kan het ook anders, een ground-abort, de JPS weigerde te starten, een kapotte klep moeilijk. Dus de rest aan het werk maar het mocht niet baten, er moest een reserveonderdeel uit Volkel komen en vanwege het slechte weer in Nederland kon er geen F-16 daar starten om ons dat ding te brengen.

Dus de rest van de week hadden we slechts drie toestellen inzetbaar. We gaan pas ‘s middags vliegen, want er staat avondvliegen op het programma. Dit is vrij uniek voor een rotatietrip, en achteraf bijzonder geslaagd. Italy by night is toch wel iets aparts, heel anders dan ons bekende West-Europa.

Na afloop werd een Nederlands pilsje geschonken, sorry, getapt. Ik bedoel dus letterlijk Nederlands, want na vijftien minuten (geklokt) was er geen Italiaan meer te zien.

29 oktober 1986

Woensdag, de dag van de grote formatie. ‘s Ochtends samen vliegen met de Gruppo en in de namiddag wordt een zes-schipper gevlogen met een MB-326 ernaast als fototoestel.

Na afloop van de vliegdag wordt de traditionele “familiefoto” gemaakt, compleet met miniatuur molen en drie in klederdracht gestoken boerenstelletjes uit Volendam. De “dames” merkten direct, dat ze in Italië waren, want er werd onmiddellijk in de lagergelegen lichaamsdelen geknepen door oververhitte Italiaantjes.

’s Avonds houden we het grote Nederlandse feest met tapbier, erwtensoep, kaas, huzarensalade, kaas, en niet te vergeten kaas. Dit alles werd zeer gewaardeerd door onze gastheren en het werd een groot succes. Jammer dat er voetballen op TV was, want om half negen was praktisch iedereen weg. Niet erg, want iedereen was toch al een beetje moe aan het worden, dus op tijd naar bed.

30 oktober 1986

Donderdag, weer hakken, de laatste tripjes met de Italianen. Om half één is er een groots opgezette lunch in een van de shelters, dus wordt er alleen in de ochtend gevlogen. Wel werd ons verzocht het wat kalmpjes aan te doen, want na de “beat-up” van het veld gisteren door Burp waren de 102 mensen wat schichtig geworden. De basis-commandant (een echte boeman, naar het schijnt) mocht eens boos worden n.a.v. de herrieschopperrij. Gelukkig voor de Italianen was het IFR en moest alles met de GCA naar binnen. Tijdens de lunch werden allerhande cadeaus uitgewisseld. Wij kregen een hele mooie metalen 104 (in model).

31 oktober 1986

De laatste dag. Het afscheidsfeest werd geslaagd genoemd, vreselijk veel eten dat zijn we zo langzamerhand wel gewend en een emotioneel afscheid. Het blijven typische zuiderlingen, inclusief mentaliteit. Rare jongens, die Romeinen.

‘n Ground abort met de J-631- nee, niet Chevy, die mocht met de F-27 mee naar huis. Het bleek een platte accu te zijn (flat battery…) maar die kon binnen het uur gemaakt worden en in twee paartjes gaan de Falcones richting Volkel. De F-27s volgen kort daarop en rond half vier is het detachement 306 Rimini weer terug op vaderlandse bodem, waar ze verwelkomd worden door moedersen, kinders, vaders, moeders, zoon, vriend, verloofdes enz. enz.

Al met al hebben een fijne rotatie achter de rug, met veel leuke herinneringen en gebeurtenissen.